Afkomstig uit het Britse graafschap Norfolk zou je van het zeskoppige Brown Horse verwachten dat ze folkmuziek zouden spelen, maar nee, het debuut Reservoir (Loose Music) staat boordevol met zware Crazy Horse-countryrock. Neem alleen al de loeiende opener Stealing Horses, waarin de zwierige accordeon het moet afleggen tegen Patrick Turners logge, donkere gitaargeluid. Voeg daar Turners huiverende zang aan toe en je hebt een fantastische countryrocksong. Brown Horse bestaat uit jonge muzikanten die tezamen met gebruikmaking van accordeon, lapsteel, meer…

De eerste week van juni doet de Western AF European Tour Nederland (en België) aan met de artiesten Pat Reedy, Kristina Murray en Todd Day Wait. Western AF staat voor western as fuck, oftewel het echte werk; ze maken er video’s voor authentieke singer-songwriters die daarna op YouTube te zien zijn. Het soort artiesten dat we hier op deze site ook volgen dus. Denk aan Willi Carlisle, Benjamin Tod, Colter Wall, Charley Crockett, Kassi Valazza, Sierra Ferrell en ga zo nog maar even door. Van Pat Reedy verscheen Make It Back Home (eigen beheer), een nogal traditioneel countryalbum dat werd geproduceerd meer…

Hij was een veteraan in de rockscene van San Francisco, maar nu woont Bart Moore weer in Lansing, Michigan, waar hij opgroeide. De singer-songwriter schrijft liedjes waarin hij niet al te moeilijk wil doen. ‘Er zijn al genoeg navelstaarders die zoeken naar zelfbevestiging in folkmuziek’, meent hij. Dus zingt hij op Molly Bloom met de tong in de wang over een vrouw in Dublin die het niet zo nauw neemt met de zeden. Op de voorkant van de hoes van Wild Flora (eigen beheer) staat een jonge vrouw, op de achterkant staat Bart Moore in een vergelijkbare pose op het zelfde stukje land, maar dan zijn meer…

Droevige liedjes, daaraan is geen gebrek in folk en country. Elegies (eigen beheer) van Rupert Wates voegt er weer elf toe. Over de liefde, of eigenlijk vooral het einde daarvan. Dit is het vijfde album van de in Amerika wonende Brit dat we bespreken. Het zijn stuk voor stuk albums die steeds mooier worden. Wates mag dan naar de Verenigde Staten zijn getrokken, stilistisch gaat hij toch terug naar voorbeelden uit het Verenigd Koninkrijk. Zijn stem hangt als een wolk boven het water. Denk aan Nick Drake, Bert Jansch, John Martyn en Scott Matthews. Niet alleen door zijn zang, maar ook zijn uiterst sfeervolle meer…

Het duurde even voordat Strange Medicine (Free Dirt Records/Sonic Rendezvous) van Kaia Kater effect begon te sorteren. De liedjes van de Canadese singer-songwriter zijn verontrustend, vervreemdend en ongemakkelijk. En nogal kunstzinnig. Denk Björk of Kate Bush. Maar dan met een banjo. Want ze maakt hoe dan ook een vorm van rootsmuziek. Het is geen rock en het bevat geen twang; de originele aanpak van Kater ligt eerder in het verlengde van iemand als Sufjan Stevens. Na een flink aantal keren beluisteren blijkt het medicijn toch een louterende werking te hebben. En dat is op zich best opmerkelijk, want uit meer…

De veerboot vanuit Kopenhagen vaart langzaam de Oslofjord in, trillend en grommend. Aan weerszijden de glooiende heuvels van het Noorse land, steeds dichterbij. Nog één bocht naar stuurboord en dan ligt de stad vol in beeld. Als een drijvende ijsberg lig daar ook het uit wit marmer, graniet en glas opgetrokken Operahuis. Niet zo dominant als dat in Sydney, maar wel een niet te missen eyecatcher. Een cultuurtempel die het Noorse muziekleven nieuw elan geeft. Het is daar waar Torgeir Waldemar in 2022 een concert heeft laten vastleggen, dat nu als At The Opera (Jansen Records) meer…

Na Come On Over: The Honky Tonk Duets komt singer-songwriter Domenic Cicala met een album met de titel Bitter Blues (Tortured Artist Records). Daarop verkent hij americana in al zijn rijkdom. Een bluesalbum is het dan ook niet, ook al zou Hangin’ Tree wel als blues kunnen worden omschreven. Cicala komt uit de Amerikaanse staat Maryland en schrijft verhalende nummers. Op opener One Horse Town (Mother’s Day) zou je zweren dat je luistert naar Warren Zevon. Hij is dus gezegend met een fraaie stem, die op andere momenten ook neigt naar Jackson Browne en Mark Germino. Op Baby Come Back klinkt meer…