Bij veel veteranen heb je het gevoel dat ze zichzelf alleen nog maar herhalen. Ze doen wat ze altijd deden, maar niet meer met dezelfde zeggingskracht. Op Ship To Shore (New West Records/V2 Benelux) laat Richard Thompson horen dat het ook anders kan. De Britse folkrocker is niets kwijt van de energie die hij had toen hij een van de oprichters was van Fairport Convention. Na een noodgedwongen rustige periode door de ellende rond corona moest hij zichzelf weer een beetje uitvinden. Lang duurde dat niet. Op Freeze heeft Thompson het over het onvermogen om beslissingen te nemen, waardoor de wereld aan je voorbij gaat. Met zijn duwende gitaarspel zorgt hij ervoor dat het hem niet zal gebeuren. En anders is het drummer Michael Jerome wel die Thompson blijft voortstuwen, zodat hij weer ergens zijn geweldige gitaarspel kan etaleren. Zijn solo’s zijn altijd in dienst van het liedje. Soms haalt hij even fel uit en op andere momenten vallen zijn noten zo fraai in het geheel dat ze bijna onopgemerkt blijven. Na een paar keer draaien vraag je je wel af hoe het kan dat die noten je niet direct waren opgevallen. Misschien doordat zijn verhalen ook de aandacht opeisen? Het album kwam tot stand in Woodstock en naast Jerome zijn ook de vertrouwde bandleden Taras Prodaniuk (bas) en Bobby Eichorn (gitaar) van de partij. Zara Phillips zorgt voor de koortjes en David Mansfield is van de partij op viool zoals op Singapore Sadie.
11/06/2024 Permalink
Thank you
11/06/2024 Permalink
Waarom zie ik nu pas dat Richard Thompson de tweelingbroer van Urbanus is?
11/06/2024 Permalink
Haha, die gelijkenis was mij ook al opgevallen.