Sean Taylor is een jonge Britse bluesrocker die steeds duidelijker kiest voor een meer algemene koers als singer-songwriter. Op Chase The Night (eigen beheer/Bertus) doet hij dat met wisselend resultaat. Zo is het titelnummer waarmee de cd begint niet echt opzienbarend. Op het tweede nummer van de plaat maakt hij meer indruk. Biddy Mulligans is een tamelijk triest pianoliedje over een bar aan Kilburn High Road in Londen. Op So Fine spoelt de percussie als regen op straat in de Britse hoofdstad in een liedje dat atmosferisch is als Daniel Lanois en verder vooral aan Luka Bloom doet denken. Het mondharmonicanummer Love Bleeds is funky als iets van Mystery Slang, terwijl de saxofoon op Under The Vulcano Gerry Rafferty in herinnering roept. Save Me is toch wel een beetje wollig, ondanks het gebruik van een banjo. De afsluiter River is een praatnummer in de stijl van John Trudell waarin Taylor een vet Londens accent laat horen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie