Waarom zouden we niet alsnog Music City Joke (eigen beheer) van Mac Leaphart uit 2020 bespreken? Er werd hier op deze site al eens gewezen op deze prachtplaat, maar er zijn ongetwijfeld vele lezers aan wie dit voorbij is gegaan. Dat is echt heel jammer, want dit is veel en veel te goed om onopgemerkt te blijven. Luister naar Blame On The Bottle en stel vast dat dit superieure countryfolk is om een honky tonk mee op stelten te zetten. Twangende gitaar, mondharmonica, fijne streken op steelgitaar, hobbelende melodie, een tekst die de zwaarte van het leven afschudt. Denk dus aan een John Prine. En op Ballad Of Bob Yamaha Or A Simple Plea In C Major, een liedje over een niet al te bijzondere gitaar die vooral in de handen terecht kwam van niet al te getalenteerde amateurs, had van Todd Snider kunnen zijn. Of Kris Kristofferson. Op het titelnummer noemt hij wat collega’s. Uitmuntende begeleiding van steelgitaar en banjo met een fraaie drum roll tot besluit. Op That Train begint Leaphart met een stukje mondharmonica alsof hij solliciteert bij Ozark Mountain Daredevils. Met datzelfde nummer in een Radio Edit eindigt het album en bij die versie valt te denken aan Dillard & Clark.
10/10/2021 Permalink
Geweldige plaat, bedankt voor de recensie John!
11/10/2021 Permalink
De plaat van vorig jaar!
Nu hopen dat de plaat van dit jaar (Vincent Neil Emmerson) niet pas in 2022 werd gereviewd! 😉
22/10/2021 Permalink
Prachtige plaat inderdaad die van Vincent Neil Emerson!
09/11/2021 Permalink
De plaat is wel degelijk van dit jaar. Kwam uit op 12 februari….
Wereldplaat overigens!