‘I had a vision of what could be / But it was only a foolish dream / Cause in my present reality / There is no reason to keep believing / In the better side of me’. Aan het woord is Tim Scott McConnell die al sinds 2006 albums maakt als Ledfoot. Hij zingt op Outsiders (TBC Records) over lieden die op de rand van het bestaan balanceren. Mislukkelingen met grote dromen die zich van tegenslag naar teleurstelling voortslepen. Zelf heeft hij hard gewerkt aan zijn eigen succes; Bruce Springsteen scoorde tien jaar geleden een nummer 1-hit met zijn High Hopes om maar wat te noemen. De Amerikaan meer…

Nog meer goed werk van Nederlandse bodem: Traveler’s Heart (eigen beheer) van Eric Devries and The Song & Dance Band. Een hele mond vol, maar het legt gelijk het verband met het vorige werk van Devries, dat getiteld was The Song And Dance Man (2021) was getiteld. Er is ook een belangrijk verband tussen beide albums. Want ook op deze nieuwe worp wordt Devries bijgestaan door multi-instrumentalist Janos Koolen, contrabassist Lucas Beukers en fiddler Joost van Es. Wat wel verschilt met de voorganger zijn de vocale gastbijdragen, deze keer meer…

In de platenkast krijgen ze een mooi plekje naast The Jayhawks en dat verdienen ze ook echt. The Jaydees hebben met Solitude (Continental Europe) een album gemaakt dat langzamerhand meer geheimen prijsgeeft en steeds sterker lijkt te worden. Het is mijn eerste kennismaking met de band uit Tilburg, maar twee eerdere albums werden hier op de site al wel degelijk besproken. Joop van de Kuip (zang, akoestische gitaar) schreef deze keer bijna alle nummers, een verandering omdat Derrick van Schie (toetsen, akoestische gitaar, zang) dat eerder ook deed. Op het titelnummer vertelt Van de Kuip wat de eenzaamheid meer…

De leden van The Roamers hebben het druk met muzikale activiteiten in Los Angeles. Zo druk, dat ze zich eigenlijk niet een echte band willen noemen. Zwervers zijn ze. Met The Roamers (eigen beheer) is het niettemin gelukt om samen tijd door te brengen in de studio. Matt Rice is als zanger en songschrijver de spil van het collectief. Hij voorziet zijn liedjes op bas ook van een stevige bodem zodat je goed kunt dansen op zijn rock-’n-roll. Dat gebeurt op Playboy, waarbij Rice zich afvraagt waarom ze nou net met die vent de dansvloer op moest gaan. ‘I can be lonely all by myself’, horen we hem zingen in het volgende meer…

Na het titelloze debuut van vorig jaar is Chuck Melchin terug met Raindancer (eigen beheer) van zijn nieuwe band The Bluest Sky. Nou ja, band … Alles draait om de singer-songwriter uit de Amerikaanse staat New Hampshire. Zijn begeleiders draven beurtelings op om de rootsrock te laten rollen. Met dit project wilde hij wat steviger voor de dag komen dan in het verleden met The Bean Pickers Union, dat overigens ook al een sterk wisselend collectief rond zijn persoon was. Melchin zingt over The Weight Of Being en dat gaat vooral over relationele zaken. Niet alleen op dat nummer staat meer…

‘Sometimes the wrong feels right’, zingt R.R. Williams op Photographs, de tweede track van Unremarkable Lives (Black Mesa Records/Sonic Rendezvous). Hij heeft het over ‘a place where misery finds company’ en een foto die hij vindt in een bijbel. Op Storefronts keert hij terug naar de plek van zijn jeugd, maar hij voelt zich vervreemd van wie hij ooit was. Williams was bassist in punkbands, maar toen hij op het podium stond bij John Moreland besefte hij dat rustige liedjes die ergens over gaan net zo krachtig kunnen zijn. Hij nam dit album op in de woning van Moreland. Het begint met Tightrope toch meer…

Met vijf songschrijvers die allemaal hun eigen liedjes schrijven een homogeen album afleveren, dat is geen sinecure. De vijf bandleden van The Band konden het. En ook The Deslondes slagen erin. De band uit New Orleans, ze begonnen er ooit in het onderkomen van Sam Doores aan Deslonde Street, luisterde goed naar producer Andrija Tokic die ervoor zorgde dat de sound nergens te vol zou worden. Losjes moest het. Relaxed. Zodat met Roll It Out (New West Records/V2 Benelux) een album tot stand is gebracht met de kwaliteiten van The Band. Zonder in retro te vervallen, een euvel waardoor meer…

Streamingdiensten zijn toch een geweldig medium om nieuwe artiesten te ontdekken. Zo raakte ik al snel in de ban van The Medium. City Life (Earth Libraries) is het derde album van deze band uit Nashville. Grappig, die titel, want niet eerder was de invloed van country zo groot. Toch klinkt het heel anders dan de meeste alt-country uit de muziekstad. De zoete koortjes neigen naar bubblegum uit de jaren 60, ook al refereert de band zelf aan de jaren 70. Harry Nilsson noemen ze als een voorbeeld. Er valt ook een vergelijking te trekken met allerlei popbandjes uit Nieuw-Zeeland trouwens. In Nashville maken meer…

Jordan Reynolds is een singer-songwriter en multi-instrumentalist die zich als artiest Rose Hotel noemt. A Pawn Surrender (Strolling Bones Records/V2 Benelux) is een ambitieus werkstuk. Muzikaal wilde Rose Hotel zich namelijk op geen enkele manier beperken. Zolang haar stem en teksten maar centraal zouden staan. Dat is gelukt. Ze zingt over relaties, lust, verleiding, apathie, woede en nog wat andere gevoelens op het vlak van verhoudingen. Soms doet ze dat met zuchtzang, waardoor een vergelijking met Mazzy Star al snel gemaakt is. Dat kan op opener Fall In Love Again And Again, maar meer…

Met het derde album weet je al wat je kunt verwachten van Bywater Call. Shepherd (Continental Record Services) is wederom een stampend statement van southern soul en krachtige bluesrock met centraal de boven alles uittorende vocalen van Meghan Parnell. Ze heeft een strot die past bij een formatie van zeven personen, want ze laat zich niet wegblazen. Vernieuwend is het allemaal niet, maar doorleefd en passievol is het beslist wat deze Canadese formatie biedt. En afwisselend is het ook, want naast voluit gaan lassen ze ook rustmomenten in. Om er eens een ouderwetse omschrijving op los meer…