Het kan u als lezer nauwelijks ontgaan zijn dat we hier een zwak hebben voor Tami Neilson. Een innemend artiest met een aantal heerlijke platen op haar naam. Maar elk album kende wel 1 of 2 flauwe nummers. Wel, op Chickaboom! (Outside Music/V2) ontbreken dergelijke liedjes. Dit is van de eerste tot de laatste noot genieten. De in Nieuw Zeeland woonachtige Canadese laveert in 10 nieuwe liedjes ergens tussen rockabilly, soul en country door.  Je hoort een eerbetoon aan Mavis Staples (in Sister Mavis), nummers met een sterk feministische boodschap (zoals in meer…

Rock-’n-roll draait om opwinding, niet om perfectie. Dat wordt maar weer eens duidelijk met It’s Later Than You Think (Dial Back Sound/Sonic Rendezvous) van Teardrop City. Dat zijn Tyler Keith, George Sheldon, Wallace Lester en Laurie Stirratt uit Oxford, Mississippi. Bekend van bands als Blue Mountain en Neckbones. Twaalf nummers die klinken als opnamen uit het oefenhok. Gammel en vals is de van Louvin Brothers bekende opener You’re Running Wild. Maar o zo fijn gezongen door Stirratt. Denk aan Hellcats en Freakwater. I’m A Sinner is een heerlijk meer…

Zwervers zijn het, al die artiesten die met gitaar langs de podia trekken. Op Drifters (Rootsy/Sonic Rendezvous) volgt Joe Nolan het treinspoor naar Rose Marie’s House. Hij drinkt er goedkope rode wijn, daar aan de rand van de stad. Hij blijft de hele nacht op. De Canadees zingt het een beetje als Joe Henry op diens debuut. Al die zwervers zitten nu noodgedwongen thuis door de coronacrisis. Ze zetten een camera neer in de huiskamer en nodigen fans online toch nog iets van een concertervaring te delen. Akoestisch veelal. Zo’n album is dit in de zomer van meer…

De vierkoppige formatie US Rails koos voor een overbekend beeld op de hoes; een in 1937 door Dorothea Lange genomen foto van twee mannen die door de berm langs een weg lopen. Rechts van hen staat een billboard met reclame van spoorwegmaatschappij Southern Pacific. Op Mile By Mile (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is het beeld gespiegeld. Het bord staat nu links (op de achterkant van het klaphoesje) en de tekst is met Photoshop er opnieuw ingeplakt, omdat de tekst NEXT TIME TRY THE TRAIN en onderop RELAX Southern Pacific anders meer…

Voor de opnamen van hun vierde album voelden The Mastersons zich redelijk op hun gemak voordat ze de studio ingingen. No Time For Love Songs (Red House Records) kwam tot stand nadat het echtpaar Tanya Tucker had geholpen met haar comebackplaat While I’m Livin’. Shooter Jennings is deze keer de producer van dienst; hij was ook betrokken bij dat album van Tucker. Nieuwe inzichten levert die samenwerking niet op. Chris Masterson en Eleanor Whitmore doen wat ze nu al sinds 2012 doen. De sound van het stel schurkt aan tegen The meer…

Ik heb echt een bloedhekel aan albums waarop alleen nummers staan die in streektalen gezongen worden. Dat zal ik uitleggen. Ik versta er geen hol van. Hier en daar een woord. Leuk voor degenen die de streektaal of het dialect delen met de artiest, maar de rest van Nederland begrijpt er niets van. Waarom dan landelijk verspreiden? Ik schrijf deze recensie toch ook niet in het Zeeuws? Dat is het eerste probleem dat ik met Blauwe Vear (Snowstar Records) van Jack Poels heb. Poels, voorman van Rowwen Hèze, zingt op zijn eerste soloplaat meer…

Red Tail (Dancing Eagle/Thirty Tigers/Bertus) is het nieuwe album van Dave Simonett, die we kennen van Trampled By Turtles en Dead Man Winter. Als druppels die van een paraplu spatten terwijl je het ding uitschudt, stuiteren de gitaarnootjes je tegemoet op Revoked. Daarna heeft Silhouette een ijle gitaarsolo als het condensspoor achter een vliegtuig, terwijl de gitaarnoten op By The Light Of The Moon als een glinsterende streng oplichten onder het schijnsel van de maan. Op Western Wind And The Sunrise is het geluid achter de piano vooral meer…

De Australiër Carus Thompson trok naar Engeland om Shakespeare Avenue (Mind’s Eye Records) op te nemen. De sterk door Engelse folk beïnvloede singer-songwriter wilde zo dicht mogelijk bij de bron komen. Dus nam hij zijn hele familie mee naar Dartmoor, in het zuidwesten van het Verenigd Koninkrijk. Daar zocht hij verder naar de wortels die door mensen als Richard Thompson en Christy Moore waren blootgelegd. Ship To Come In opent met frisse percussie, waarover een ietwat verkouden stem klinkt. En verder brengt het een sprankelende melodie. Thompson meer…

Bij de naam Honey Harper denk je toch eerst aan een vrouw. En niet aan een in Londen wonende Amerikaanse jongeman. Ook de hoes van Starmaker laat een beetje in het midden of we hier nu met een man of vrouw te maken hebben. Die twijfel is weg zodra je Honey Harper (echte naam: Will Fussell) hoort zingen. Misschien nog niet in de openingssong Green Shadows waarin de zangstem in het begin sterk vervormd is. Daardoor niet het sterkste nummer van het album, zacht uitgedrukt. Maar daarna is het wel feest, hoor. In een interview gaf Fussell meer…

Best wel een beetje vergelijkbaar met de onderstaand besproken band Rookie, klinkt het eveneens ongetitelde album (Baby Robot Records) van de band Mail The Horse. Grote stads-countryrock die ouderwets en tegelijkertijd hedendaags klinkt. In de 10 songs sijpelt hier en daar ook een tikkeltje soul door (luister maar eens naar Kid Gloves), waardoor ook een band als Hollis Brown als referentie genoemd zou kunnen worden. Met die band heeft Mail The Horse ook de herkomstplaats gemeen: New York. Ze komen namelijk uit Brooklyn en zijn al 10 jaar bezig. Dat heeft meer…