Op Tropical Depression (ABC Music) zet Jordie Lane zonnig optimisme tegenover een zwaar gemoed. De in Nashville neergestreken Australiër doet dat met een gelaagde popplaat die vooral erg origineel is. Wat hij doet is dan ook nauwelijks met anderen te vergelijken. Het is grootse pop die niettemin de menselijke maat niet uit het oog verliest. Het zijn mooie melodieën die de onderliggende donkerte verdrijven. Lane kroop ooit in de huid van Gram Parsons in het theaterstuk Grievous Angel en verder speelde hij Rubber Soul en Revolver van The Beatles in de Sydney Opera House. Die twee kanten komen ook tot uiting in zijn nummers, maar labelen blijft lastig. Om toch enigszins richting te geven kan worden gedacht aan artiesten als Robert Ellis of Father John Misty. Op The Changing Weather refereert hij aan de klimaatcrisis en ook op andere nummers onthoudt hij zich niet van commentaar op de maatschappij. Zelfspot is hem ook niet vreemd. Op Back Out There schetst hij hoe hij als klein artiest tracht door te breken: ‘Yeah I’ll pay a publicist, everything I got / It’ll be so damn beautiful they’ll get me on some underground Norwegian blog’. Of zoals in dit geval een onbeduidende Nederlandse website.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie