Het levert altijd een gevoel van voldoening op als bepaalde geesten uit het verleden ineens weer van zich laten horen. In dit geval de Canadese singer-songwriter Romi Mayes. Bij de bespreking van haar vorige album Devil On Both Shoulders schreven we dat we daar vier lange jaren op moesten wachten. Bij Small Victories zijn dat er zelfs negen! Negen jaar waarin ze zich vooral meer achter de schermen heeft ingezet voor muzikanten in Canada, en Manitoba in het bijzonder. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan. Twaalf nieuwe nummers staan er op dit nieuwe album, verdeeld over een zachtere A-kant en een rauwe B-kant, zoals je dat vroeger bij een LP zou zeggen. Eigenlijk is dat een minpuntje. Als de songs niet op deze manier gegroepeerd zouden zijn zou de variatie wat groter zijn geweest. Gelukkig zijn er technische mogelijkheden om dit op te lossen. Laat onverlet dat Small Victories een flink aantal sterke songs kent. De stem van Mayes, met een heel licht hees randje, kan me altijd bekoren en de het heerlijke gitaarwerk van Chris Saywell is een grote bonus. Als gezegd, de eerste songs zijn wat rustiger. Echt opveren doe ik bij track 7, C’Mon Baby, dat een zalige bluesy riff heeft. Daarna trekt Mayes door op dezelfde weg, waarbij ze soms doet denken aan een bluesy Sarah Borges.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie