Het collectief Bonny Light Horseman bewerkte oude traditionele folksongs en verspijkerde ze tot moderne composities. Ook de teksten werden hier en daar aangepast om een nieuwe dimensie te creëren. De bandnaam is gewoon de titel van een oud liedje, waarmee Bonny Light Horseman (37303d/Konkurrent) begint. Napoleon krijgt ervan langs. Want een geliefde kwam niet thuis. Daar zit nu iemand met een gebroken hart. Anaïs Mitchell (zang, akoestische gitaar) zingt het. Zij vormde het collectief met Josh Kaufman (zang, gitaren, meer…

Een plaatje uit Nederland. Niet van hier, maar van hoog in de bergen van Colorado. Nederland ligt op ruim 2500 meter en Amberly Chalberg nam er Hi-Line (eigen beheer) op. In The Mountain House aldaar. Chalberg schreef de nummers en zingt ze. De gitaren worden bespeeld door Joe Mazza (akoestisch, elektrisch, lap steel) en Eben Grace (elektrisch, bottleneck, akoestisch, twaalfsnarig akoestisch). Naast de ritmesectie (Jim Christie op drums en Taras Prodaniuk op bas) zijn er dan nog gasten die nog meer akoestische gitaren, toetsen, pedal steel, mondharmonica meer…

Voor de elfde keer touren Tom Mank & Sera Smolen op dit moment door Nederland en België. Op We Still Know How To Love (eigen beheer) roept het Amerikaanse duo op enkele nummers wederom de hulp in van de Nederlander Gait Klein Kromhof (mondharmonica) en de Belgische Kimberly Cleays (zang). Op We Still Know How To Love (Verzet) zingt de laatste zelfs enkele regels in het Nederlands. Het is een nummer over een piloot van de geallieerden die hier neerstort en die voor zijn redding bedankt met kussen en een zoon. Mank (gitaar, zang) en meer…

John Moreland had een probleem. Hij had van zijn hobby zijn beroep gemaakt. Hoe hield hij het leuk voor zichzelf? Hoe voorkwam hij sleur? Hoe wist hij artistieke bloedarmoede weg te houden? LP5 (Old Omens/Thirty Tigers/Bertus) is het verrassende antwoord. Door gewoon een beetje aan te klooien op diverse instrumenten hervond hij het plezier in muziek maken. Zo kwam hij tot het besef, dat niet alle vingeroefeningen tot briljante liedjes hoeven te leiden. Dat betekent niet dat hij maar wat doet op zijn nieuwste album, zijn vijfde dus. Voor het eerst meer…

Melvin Litton was twintig jaar het gezicht van The Border Band. Vier jaar geleden besloot hij solo verder te gaan. Dat voornemen droeg hij al snel ten grave, om een beetje in de schrijfstijl van The Gothic Cowboy, zoals hij zich nu noemt, te blijven. Want hij ontmoette Dan Hermeck oftewel Mando Dan. En op Between The Wars (eigen beheer) sloten ook nog Til Willis (mondharmonica) en Jeff Jackson (staande bas) zich aan. Samen speelden ze twee cd’s vol (26 nummers, 145 minuten) met verhalen over de buffalojacht, het plukken van hennep in Kansas een meer…

Wat een fantastische plaat heeft Benjamin Tod (volledige naam, echt waar, Benjamin Tod Flippo) gemaakt. Het is zijn tweede en heet A Heart Of Gold Is Hard To Find (Anti-Corporate Music). In de 10 liedjes hoor je alleen Tod en zijn akoestische gitaar, en toch boeit het album van de eerste tot en met de laatste noot. Tod deelt hier een mokerslag uit. De melodieën zijn sterk, het gitaarwerk is naar behoren maar het zijn vooral de teksten waarmee hij overtuigt. Zeker als je iets weet van de achtergrond van de man. Hij werd van de middelbare school meer…

Als Georgia O’Keeffe muziek zou hebben gemaakt, dan had dat zo ongeveer geklonken als Itasca. Hoezo? Kunstschilder Georgia O’Keeffe vond inspiratie in het landschap van New Mexico en zette dat over in kleurrijke werken van duidelijke, doch zachte lijnen. Voor Spring (Paradise Of Bachelors/Konkurrent) vertoefde de in Los Angeles wonende Kayla Cohen, oftewel Itasca, twee maanden in  een honderd jaar oude adobe. Dat is een huis en adobe is tevens het belangrijkste bouwmateriaal, een soort klei waarmee je zandkleurige lagen smeert. De muziek voelt meer…

Het is inmiddels bijna drie Amerikaanse presidentsverkiezingen geleden dat Jennie Stearns, of beter gezegd Jennie Lowe (gescheiden en opnieuw getrouwd) een album uitbracht. Nu ligt er Ghost Tracks (eigen beheer) en het is een werkelijk prachtige plaat geworden. De uit Ithaca, New York, afkomstige Lowe legt ziel en zaligheid in de sober maar uiterst smaakvol aangeklede liedjes. Voor de begeleiding zorgden Tyler Ramsey (ook Band Of Horses) op gitaar en Greg Evans op drums. Maar het is misschien nog wel het prachtige subtiele meer…

Binnenkort staan Kacy & Clayton weer op enkele podia in Nederland. Hoog tijd om eindelijk aandacht te besteden aan hun nieuwste album. Carrying On (New West/PIAS) is de titel die neef en nicht Kacy Anderson en Clayton Linthicum de door Jeff Tweedy geproduceerde geluidsdrager meegaven. Dat de twee zonder omwegen doen waarin ze geloven bleek ook al op Strange Country en The Siren’s Song. Het Canadese duo brengt een frisse symbiose tot stand van oude Engelse folk en dito Amerikaanse country. Ze laten daarmee horen dat op meer…

If You Fall (Appaloosa Records) is wederom een degelijke plaat van de Amerikaan Jaime Michaels. Decennia geleden speelde hij bas in een akoestisch trio en verzorgde het voorprogramma voor mensen als Dave Van Ronk, Livingstone Taylor, Doc Watson en Jonathan Edwards. Pas veel later begon hij zelf ook liedjes te schrijven. Jono Manson produceerde het album, waarop hij ook elektrische gitaar speelt. Verder is Jon Graboff present op allerhande snarenspul, terwijl de toetsen (waaronder accordeon op het cajunachtige Bag O’ Bones) worden beroerd door Radoslav meer…