Mogelijk heb ik het verhaal al eens eerder opgeschreven, maar dat moet dan voor 2009 zijn geweest. Dat jaar werd de server van onze provider gehackt en verdween al onze content. Dus het valt niet snel even te checken. Tijdens het beluisteren van Rush Of Blood (The Last Music Company/Bertus) van Geraint Watkins kwam de herinnering weer even bovendrijven. En dus deel ik die toch maar, mogelijk voor de tweede keer. Ergens eind jaren 80 of begin jaren 90 was ik voor concerten van Joe Ely in Londen. Ik zag daar toen ook The Balham Alligators optreden in meer…

Nadat Jay-Z twee jaar geleden haar zang samplede op zijn album 4:44 veranderde er wel het een en ander voor de Britse soulzangeres Hannah Williams. Ze trad op in Central Park om maar eens wat te noemen. En Shawn Lee kwam op haar weg. Hij produceerde 50 Foot Woman (Record Kicks) van Hannah Williams & The Affirmations, een album met een geweldige eerste helft. Williams gaat voluit op het titelnummer waarmee wordt begonnen. I Can’t Let This Slip Away begint funky en The Only Way Out Is Through vervolgt met ouderwetse soul met meer…

Aan de stropdas en het keurige kapsel zie je het al; Jason James is van de countrypolitan. Op Seems Like Tears Ago (eigen beheer) huilt hij netjes met een zakdoek, terwijl de steelgitaar de tranen die de countryzanger heeft gemist wegveegt. Tien leedliedjes in net iets meer dan een half uur. Fiddles verluchtigen de domme beslissingen van James. Hij kan zich niet vol in een relatie storten, maar komt dan tot de conclusie: I Miss You After All. Op Move A Little Closer wil zij de relatie verbreken. Maar dat laat hij niet zomaar toe. Kom eerst nog maar eens wat meer…

Zach Bryan, onthoud die naam. Want deze Zach Bryan uit Tulsa Oklahoma zou zomaar eens kunnen uitgroeien tot de nieuwe Tyler Childers, Jason Isbell of John Moreland. Grote woorden, ik weet het, maar op grond van wat het in eigen beheer uitgebrachte Deann biedt, is Bryan te beschouwen als een grote belofte. Bryan is pas 23 jaar en zoals een groot deel van zijn familie, in dienst bij de marine. De 12 songs van Deann nam hij in een gehuurde Airbnb in Jacksonville, Florida, op met zijn baas bij de marine als producer. Alleen de stem van Bryan en een akoestische meer…

Na het winnen van Voice of Holland in 2018 lag al snel het debuut van Jim van der Zee in de winkels, een album vol covers. Zo’n plaat met liedjes van mensen als Bob Dylan, Johnny Cash, Simon & Garfunkel, Leonard Cohen, Bruce Springsteen, Tom Waits en Don McLean lag geheel in de lijn der verwachtingen. Knap gedaan, maar nu gaat het pas echt beginnen. Starting The Engine (Butler Records/Bertus) is namelijk een ijzersterke plaat met twaalf zelfgeschreven liedjes die stuk voor stuk deugen. Dat bij heel veel liedjes duidelijk is waar Jim de meer…

Tony McLoughlin is ‘a lonesome traveler on the lost highway’, zoals hij meedeelt op Here Come The Wind. Daarmee verdient hij niet de originaliteitsprijs. Toch weet de Ier op True Native (Fuego) met overbekende beelden die uit zijn pen vloeiden wederom te boeien. Vooral de eerste liedjes zijn sterk. Op Blood On Blood is de gelijkenis met het werk van Lee Clayton weer groot. De stem van McLoughlin draagt daartoe bij, maar het is vooral ook de inbreng van Philip Donnelly die daar voor zorgt. De Ier speelt niet alleen gitaar op het album, hij produceerde het meer…

Op Tweakers From Outer Space wordt gefloten als in een cowboyfilm. De snelle melodie gaat in een niet te volgen galop de ruimte in. Cowboycultuur en ruimtevaarders, het is allemaal wel eens eerder gedaan. We denken aan Commander Cody and his Lost Planet Airmen. We denken aan Legendary Stardust Cowboy. We denken aan Garrett T. Capps. Op Low Class Songs For High Class People (eigen beheer) beperken The Royal Hounds uit Nashville zich tot dat ene nummer, dat eindigt met gillen als Deep Purple en praatschreeuwen als Slade. Het in meer…

Ik sta positief in het leven, maar hou wel erg van melancholieke liedjes. Will Johnson maakt die liedjes, albums vol. Ook op zijn zesde soloplaat, Wire Mountain (Keeled Scales), is het weer raak. Ten opzichte van het vorige werk, Hatteras Night, A Good Luck Charm, is dit Wire Mountain minder experimenteel en ligt daardoor wat makkelijker in het oor. De ondersteunende zang en snarencapriolen, b.v. in Gasconade, van Lindsey Verrill (ook bekend als helft van het folkduo Little Mazarn) zijn een mooie toevoeging. Dat geldt ook voor het bijtende gitaarwerk van Jon Dee Graham meer…

Mara Levine zet haar luisteraars met de bluegrass van You Reap What You Sow even op het verkeerde been, want op de rest van Facets Of Folk (eigen beheer) blijft ze dichter bij de stijl van de titel. Levine schrijft zelf geen nummers, maar maakt wel serieus werk van het selecteren van andermans werk. De covers die ze heeft uitgekozen, geeft ze haar eigen karakter mee. Op een inlegvel staan alle teksten, waarmee ze aangeeft dat die woorden iets voor haar betekenen. Daughters And Sons van de Ierse bard Tommy Sands is een nummer over onderdrukten. De meer…

“Country as fuck”, zegt podcaster Chris Shiflett in een gesprek met Kendell Marvel over diens nieuwste album Solid Gold Sounds (Easy Eye Sound). Dat is waar, in de juiste zin des woord. Dit is de soort echte country die we graag horen. Volvet en recht voor zijn raap. Verantwoordelijk voor die gloedvolle oude sound is producer Dan Auerbach, die een aantal oude cracks liet opdraven om Marvel te begeleiden, zoals Dave Roe (bas) en Russell Pahl (steelgitaar). Ook werkte Marvel voor het schrijven van zijn nummers samen met veteranen uit het vak. Het meer…