Wat een lieve man is die Jason Ringenberg toch. Dat wisten we al sinds hij als Farmer Jason vol enthousiasme liedjes is gaan spelen voor kinderen, ook op zijn nieuwste album Stand Tall (Courageous Chicken Records/Sonic Rendezvous) komt hij weer over als een uitermate sympathieke gast. Ga maar na, hij komt eerst met de ontboezeming dat hij er niet meer zo zeker van was dat er nog behoefte was aan zijn muziek, legt uit hoe hij na een uitnodiging om een maand zonder verdere verplichtingen in een hut in Sequoia National Park aan zijn liedjes te meer…

De Italiaan Christian Draghi maakte seventies heavy rock met het powertrio Doctor Cyclops. Op Black Roses & Hats (Ultrasound Records) kiest hij voor minder zwaar. De jaren zeventig zijn nog steeds de richtlijn. De radiovriendelijke nummers van deze aardige plaat brengen Memories aan lang vervlogen tijden. Een aantal van de tien liedjes componeerde hij tijdens een periode van isolatie. De noodzaak voor deze plaat onder eigen naam ontstond doordat de nummers die hij schreef tijdens een depressie een andere aanpak vereisten. Het begon meer…

Na uitstekende albums van Charles Wesley Godwin en John R. Miller is dit alweer een prachtplaat van een artiest uit West Virginia. Who I Am (Mountain Soul Records) van Andrew Adkins doet mee voor een toppositie in de eindejaarslijst, zoveel is zeker. Het is al de vierde plaat van deze in onze contreien nog onbekende singer-songwriter. Daarvoor was hij de frontman van The Wild Rumpus, een gezelschap dat de grenzen verkende tussen bluegrass en punkrock en ook enkele platen afleverde. Het titelnummer waarmee wordt afgetrapt is de eerste meer…

Een bijzonder stel, The Smoking Flowers. Nadat Kim Collins aan het begin van dit decennium een agressieve vorm van borstkanker kreeg, trok ze samen met haar man Scott Collins drie jaar in een Volvo door Amerika en Canada. Van optreden naar optreden. Let’s Die Together (Bandaloop/Sonic Rendezvous) is het gevolg van die intense periode. Het echtpaar koos voor alternatieve geneeswijzen en benadert de problemen op een holistische manier. Rauw voedsel. Geen chemo. Geen bestraling. Geen hormonen. Ondertussen levert het meer…

Komend weekend zal Caleb Elliott op twee festivals optreden (Roots of Heaven en Down By The River) Hoogste tijd dus om zijn debuut, Forever To Fade, hier te introduceren. Te meer, omdat het een bijzonder fijn album is. Vooral voor diegenen die warm worden van de combinatie van countrysoul en folk. Want dit Forever To Fade sluit goed aan bij b.v. het nieuwste album van The Delines maar ook bij 1972 van Josh Rouse. De soul zit ‘m vooral in de composities en arrangementen maar ook in het gebruik van de strijkers, het orgeltje en het meer…

De Foghorn Stringband is al bijna twintig jaar bezig met muziek van zo’n eeuw geleden. Rock Island Grange (eigen beheer) is tot de rand gevuld (69 minuten) met oldtime, bluegrass, country en cajun. Covers kun je het niet noemen, deze versies van al dat oude materiaal. In deze band komen we Caleb Klauder tegen, die hier op de site al vaker besproken is. De laatste keer dat we Klauder (zang, mandoline, fiddle) opvoerden was in 2017, toen hij samen met Reeb Willms over een Innocent Road trok. Die Willms (zang, gitaar) maakt ook deel uit van meer…

De titel Slowly Speeding (Blue Star Records/Sonic Rendezvous) is alvast fraai. Op het titelnummer danst Kim Lenz met een man in een donkere kamer in een motel in het centrum van Austin. Ze wordt betoverd en zijn ogen branden van verlangen. De hartslag gaat omhoog. Dat effect heeft de muziek van Lenz ook op de luisteraar. Op haar vijfde album – ze debuteerde in 1998 op het Hightone-label – veegt ze alle elementen van rockabilly bij elkaar in een collectie liedjes die zouden passen bij om het even welke scène uit een film van David meer…

Van 1968 tot en met 1972 nam Townes Van Zandt liefst zes albums op. De laatste in die productieve periode was The Late Great Townes Van Zandt en gezien die titel was het een meevaller dat er nadien nog nieuw plaatwerk verscheen. Weliswaar duurde dat wel vijf jaar, maar de in 1977 verschenen dubbelelpee Live At The Old Quarter, Houston, Texas is wel Townes op zijn best. Het gat tussen 1972 en 1977 wordt langzaam opgevuld met onuitgebrachte opnamen. Sky Blue (TVZ Records/Fat Possum Records) is een in 1973 opgenomen collectie meer…

Ken je een archetypischer beeld van de VS dan de Grand Canyon? Als je je als band naar dit natuurwonder noemt, moet je dan ook wel Amerikaanser dan Amerikaanse muziek maken. En dat is ook precies wat je te horen krijgt op Le Grand Cañon (Bodan Kuma Recordings). De zes leden van dit gezelschap uit Los Angeles putten onbeschaamd voor hun inspiratie (ook qua uiterlijk, zie clip hieronder) uit de countryrock en vooral classic rock uit de jaren ’70 en vroege jaren ’80. Best veel aha-erlebnismomenten waarbij Eagles-, Fleetwood Mac- en Tom Petty-invloeden te horen meer…

Bambi Lee Savage was als geluidstechnicus betrokken bij Achtung Baby van U2 en The Good Son van Nick Cave and the Bad Seeds. De Amerikaanse postpunk-feministe vertoefde na de val van de muur langdurig in het hippe Berlijn. Opmerkelijk: in die stad begon ze zich pas te interesseren voor countrymuziek. Ongetwijfeld mede door de American Recordings van Johnny Cash, zoals zovelen. Op haar vierde album Berlin-Nashville Express (Hoof & Antler Records) doet ze voor het eerst wat met die belangstelling. Van iemand met een achtergrond als technicus meer…