Artiesten uit Kentucky timmeren de laatste jaren behoorlijk aan de weg in de altcountry. Sturgill Simpson, Chris Stapleton en Tyler Childers hebben in een redelijk kort tijdsbestek een positie verworven als peilers van het genre. Daarbij is het belangrijk om te vermelden dat ze dat op eigen voorwaarden hebben weten te bereiken, precies zoals je mag verwachten van musici uit een staat die al zoveel voor diverse muziekgenres bepalende artiesten heeft voortgebracht. Bill Monroe is als vader van de bluegrass wat dat betreft het meest aansprekende voorbeeld. Dit meer…

Met Cold Smoke (eigen beheer) moeten we het maar weer eens hebben over Gall & Gall, oftewel Peter Gallway en Annie Gallup. Als Hat Check Girl hebben ze weer een heel aardig album gemaakt. En gaat het ook nog een beetje over drank? Natuurlijk, want het zijn liedjes over het leven. ‘There were table legs and a rocking chair, a harp with a woman’s head, and I don’t know what / And the smell of turpentine and sawdust, stacks of hardwood ready to be cut / And a bottle of whisky we passed between us throwing it back with a grip on the neck / We were young meer…

Op het tot een miniposter uitklapbare vel met teksten bij de cd Fire (eigen beheer) van de Nederlandse band Black Bottle Riot staan vier kerels in donkerblauw denim op een stuk land dat bezaaid is met stengels die zijn blijven liggen na de oogst. Alle vier hebben ze een hoed op. Je zou zweren dat ze uit het zuiden van Amerika komen, maar ze komen uit Nijmegen. Aan de eerste drie albums van deze band hebben we geen aandacht besteed. Tsja, we kunnen ook niet alles volgen. Fire kunnen we dus niet vergelijken met de voorgangers, dus beperken we ons tot meer…

Voordat Amy McCarley zich in 2013 volledig op de muziek stortte was ze bij de Nasa werkzaam aan het Space Shuttle-programma. Haar derde album draagt dan ook de titel MECO (eigen beheer), dat de afkorting is voor Main Engine Cut Off. Dat sein werd gegeven als de Space Shuttle zo hoog was dat geen voortstuwing meer nodig was. McCarley heeft nu ook het idee dat ze geen externe motor meer nodig heeft omdat haar muziekcarriere voldoende vaart heeft. Nou doet ze het op MECO niet helemaal alleen (zoals op haar eerste ongetitelde album), maar met hulp van meer…

De Canadese Shaela Miller groeide op met de countrymuziek waar haar ouders naar luisterden: Roy Orbison, Dolly Parton, Patsy Cline, Everly Brothers. Totdat ze zich daar tegen afzette en punk, indierock en industrial ontdekte. Die country was voorgoed verleden tijd. Dacht ze… Nou, mooi niet dus… Want Bad Ideas (eigen beheer) is zo country als een rendezvous in een shabby motel aan een verlaten highway. Liegen en bedriegen. En dan janken. Fijne losse tikken van de drummer. Een baritongitaar die de plinten veegt. Dat alles voor een Friend Tonight. Een stem die meer…

In welke afwijkende vorm Daniel Romano zijn liedjes ook giet; het zijn steevast wondertjes van vernuft. De doe-het-zelver slaagt er telkenmale in om de popgeschiedenis naar zijn hand te zetten door de elementen even flink door elkaar te schudden. Finally Free (New West Records/PIAS) vormt daarop geen uitzondering. Empty Husk zet de toon voor wat gaat volgen. Het is een compositie vol avontuur, waarbij de Canadees zo halverwege even flink loos gaat. All The Reaching Trims is vooral geweldig gezongen, alsof de jaren 60 nog gaande zijn. Door de psychedelische meer…

Twaalf jaar zitten er tussen Home For Misfits en Ride Out The Storm (eigen beheer) van Kaz Murphy. Dat betekent dat de oude recensies van zijn werk die we ooit op deze site hadden staan verloren zijn gegaan doordat tien jaar geleden de server van onze provider aangevallen werd en al onze content in een groot zwart internetgat verdween. Goed daarom dat we Murphy met zijn nieuwste album eindelijk weer een plekje kunnen geven. Dat verdient hij wel. Niet omdat hij ooit percussionist was in dienst van dichter Allen Ginsberg; niet omdat meer…

Er zijn Lots Of Ways To Be An Outlaw houden The Ponderosa Aces ons voor. Toch bewandelen ze zelf voornamelijk de bekende wegen op No Particular Way (Mad Ducks Music). De band uit Californië gaat op Gotta Keep Truckin’ in bekende Cash-galop voort. Honky tonk dus. En een beetje rockabilly. Dat Lots Of Ways To Be An Outlaw begint als iets van Merle Haggard. De les die The Ponderosa Aces mee willen geven aan alle wannabe outlaws: ‘you live it every day’. Je kunt een man doodschieten, maar je kunt ook rock-’n-roll spelen of de blues zingen. Het is meer…

Op het fantastische in 2015 uitgekomen album Over Yonder van Jack Hustinx and the Southern Aces had Malford Milligan een prominente bijrol. Op Life Will Humble You (Royal Family Records/Suburban) heeft de Texaan de hoofdrol. Hoewel, bij Malford Milligan & the Southern Aces is wel heel duidelijk sprake van synergie. Met andere woorden: de geweldige soulzanger Milligan komt helemaal tot zijn recht in de gloedvolle omgeving van zijn Nederlandse band. Dat is een niet te onderschatten wapenfeit van Jack Hustinx (productie, arrangementen, meer…

Dat menig americanaliefhebber een zwak heeft voor de blues mag algemeen verondersteld worden. Vandaar dat op deze site ook wel eens een bluesplaatje besproken wordt. Zo is in het verre verleden ook wel eens een album van de Noorse one-man blues machine Bjorn Berge hier tegen het licht gehouden. Als zijn nieuwste werk, Who Else (Blue Mood Records/PIAS) bovendien wordt aangeprezen als “everything from blues and rock to americana en even country”, dan raken we nieuwsgierig. Maar: het is niks. Ja, een betrekkelijk vervelende funky variant meer…