Producer Guy Sternberg luisterde in zijn studio in Berlijn naar de demo’s die de Noorse singer-songwriter Rune Simonsen hem had gestuurd. Hij was onder de indruk van de sound en het materiaal van de voormalige voorman van de band Washington (later Mount Washington). Rond die tijd werkte hij met trompettist Tom Arthurs van het experimentele trio Pedesis. Diens spel was een perfecte combinatie voor de stem van Simonsen, zo bedacht hij. Het geheel analoge resultaat staat op Port Almond (LowSwing Records), dat alleen als meer…

Schrijf je een keer dat de stroom van Scandinavische americana-releases opgedroogd lijkt, liggen er binnen de kortste keren 7 interessante albums uit dat deel van Europa in je brievenbus. Waaronder Horseman Pass By (Stargazer Records) van het Zweedse duo Haggren Gravlund. Het gaat hier om Gustav Sigala Haggren en Peder Gravlund. Laatstgenoemde was ooit zanger van de Zweedse altcountryband Shooting John (die we hier in een ver verleden ook wel eens gerecenseerd hebben). Haggren en Gravlund brachten in het begin meer…

Het noodlot sloeg drie jaar geleden toe voor The Delines, de band van auteur Willy Vlautin. Nadat driekwart van het materiaal voor een tweede cd was opgenomen, werd zangeres Amy Boone aangereden. Na jaren van revalideren is ze terug. Het nieuwe album The Imperial (El Cortez Records/Decor/Bertus) is klaar en er staat een tournee op stapel.

De tragiek blaast als een koude bries over het kale parkeerterrein van The Imperial. De lieden die de liedjes meer…

Nadat Robert Fisher gediagnosticeerd was met kanker werkte hij gewoon verder aan zijn toch al indrukwekkende oeuvre. De in februari vorig jaar overleden voorman was de enige constante factor van het wisselende collectief dat zich Willard Grant Conspiracy noemde. Untethered (Loose Records/Bertus) is een laatste groet van Fisher. Het titelnummer schreef hij kort nadat hij de onheilstijding had gekregen. De letterlijke vertaling van untethered is ongebonden en op het nummer beschouwt hij waar hij op dat moment staat. ‘Time moves slowly when it’s over’, geeft meer…

Over bands uit Zwitserland lees je hier niet vaak. Europese americana wordt toch voornamelijk in het noordwesten van dit werelddeel gemaakt. Toch is het niet dat licht exotische aspect dat Kiss The Money And Run (eigen beheer) van de uit Luzern afkomstige Monotales zo bijzonder maakt. Het is die smakelijke combinatie van Beatle-eske rootspop en rock die dit album doet opvallen in de stroom van rootsreleases. De 10 nummers van het album hebben zonder uitzondering een sterke melodie. Dat en de pakkende refreinen nodigen dan ook meer…

In januari kwam een album uit dat sindsdien vaak gedraaid is, maar nooit deze site haalde. Het gaat om een plaat van een Nederlandse band die zichzelf helemaal niet in de altcountryhoek plaatst. Toch valt er voor liefhebbers van echte rockmuziek – en die halen tegenwoordig immers veel van hun gading bij de stroming americana – hier heel veel te halen. Tricklebolt (eigen beheer) van Tricklebolt is een groene storm door hoge bomen en langs onverharde wegen. De formatie uit Salland noemt op de website bands als Deep Purple, Uriah Heep, Led meer…

Zo aan het eind van 2018 staan er nog stapels cd’s die om aandacht schreeuwen. Omdat ze te goed zijn om aan voorbij te gaan. Aan het begin van het jaar verscheen Budapest (eigen beheer) van de Nederlandse Demi Knight. Vaak gedraaid, aantekeningen gemaakt, maar om de een of andere reden kwam het niet tot een recensie. En dat is jammer, want Knight heeft een geweldige plaat afgeleverd. In 2015 deed ze mee aan het televisieprogramma De Beste Singer-Songwriter van Nederland en daarna leerde ze zichzelf een lesje eenzaamheid door meer…

Dit jaar traden weer een aantal talentvolle Nederlandse artiesten voor het voetlicht, zoals Judy Blank en Maurice van Hoek. Ook Pieternel mag daaraan worden toegevoegd. Haar album Roosevelt Island is geweldig. Pieternel Osinga is een nog jonge singer-songwriter uit Amsterdam die haar geluk beproefde in New York en Nashville. In die laatste plaats ontmoette ze mede-songwriter Femke Weidema. Zij en Helge Slikker produceerden dit in Utrecht en Nashville opgenomen Roosevelt Island. Het album begint met het poppy New Day. Daarmee zou je enigszins meer…

Jong zijn de leden van Western Youth niet. De band uit Austin, Texas, bestaat sinds 2012. Na een ep uit 2013 is Western Youth (eigen beheer) het volwaardige debuut. En dat is een allemachtig fijn plaatje, waarmee ze zich situeren tussen Band Of Heathens en Dawes. Het begon voor de band pas een beetje te lopen toen vorig jaar Graham Weber zich bij Western Youth voegde. Van deze singer-songwriter hebben we hier al enkele albums besproken. Hij zou een ep opnemen met de band, maar die samenwerking leidde tot meer. Van de bezetting op dit album zijn meer…

Musici die lak hebben aan alle regels en doen waar ze zelf zin in hebben, daar lopen we over het algemeen mee weg. Maar niet altijd. Ranzel X Kendrick stapelt zoveel vrijblijvende algemeenheden op elkaar, dat is bijna niet om aan te horen. Dus lopen we maar liever met een grote boog om Texas Sagebrush (eigen beheer) heen. Hij begint met Any Ole’ Song, waarin hij zonder verdere uitleg verkondigt dat elk liedje eigenlijk goed genoeg is. Werkelijk? Daarna volgt What a Pretty Day, maar hij maakt niet duidelijk waarom. Gewoon, zomaar. Ja, ja, leuk voor meer…