De regen blijft maar komen. De rivier treedt buiten zijn oevers. De dijk breekt. De rivier neemt bezit van de stad. Het gaat over Katarina en New Orleans op River Takes The Town. Als je huis door het water verzwolgen is, kun je een noodnummer bellen. Maar het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. The Wood Brothers bieden op One Drop Of Truth (Thirty Tigers/Bertus) troost. Niet van de gemakzuchtige soort, zo van: het leven gaat door. Nee, de moeilijkheden kunnen je behoorlijk uit het lood slaan. Maar toch, het geluksgevoel komt terug. Na die meer…

Zo’n tien jaar geleden stond John Mohead op een podium ergens in Florida en hij voelde geen enkele waardering voor waar hij mee bezig was. Als het publiek zo weinig interesse kon opbrengen voor zijn muziek, waarom zou hij dan nog de moeite nemen zich zo uit te sloven, zo vroeg hij zich af. En dus hield hij er maar mee op. Maar Mohead is terug. Op Son Of The South (Rogue Records/Continental Record Services) is weinig veranderd ten opzichte van het debuut Lula City Limits uit 1995, een album dat hij opdroeg aan Gram Parsons, Muddy Waters, William Faulkner en meer…

Als een paar bevriende muzikanten besluiten om eindelijk eens samen een plaat te maken, kan het twee kanten op gaan. Of het wordt onder invloed van drank en drugs een lam weekend waar niks goeds uitkomt. Of het wordt een geïnspireerde sessie waarin men elkaar tot grote hoogten weet te drijven. Het titelloze album (Nine Mile Records) van Glorietta is het voorbeeld van het laatste. De vrienden in dit geval waren Matthew Logan Vasquez en Adrian Quesada die na het bijwonen van een optreden van David Ramirez besluiten samen een plaat te maken. Logan Vasquez huurt meer…

Hebben we het leven in de hand of overkomt het ons? Iedereen kent het antwoord. Zelfs als we een vaste koers volgens en het doel bereiken kan het uiteindelijk toch anders uitpakken dan we verwacht hadden. Dat is ook het centrale thema op Pieces (Clubhouse Records), het derde album van de Engelsman Luke Tuchscherer. In 10 nummers schetst hij in klare bewoordingen vanuit diverse invalshoeken hoe niemand echt voorbereid is op het leven. We zijn hier bij Altcountry.nl best een fan van Tuchscherer en ook dit album stelt weer niet teleur. De nu meer…

Via Facebook kregen we een direct mail van een lezer die bij een optreden van Cody Jinks was in Portland, Oregon. Hij vroeg zich af of we Jinks’ nieuwe album gingen bespreken. Maar natuurlijk! Lifers is namelijk een heerlijke plaat. Daarover later. Maar eerst even over Cody Jinks. De man is 38, geboren en getogen in Texas en heeft al 6 platen in eigen beheer uitgebracht, waarvan de laatste zowaar in de Billboard 200 terecht kwam. Reden voor Rounder Records om hem een contract aan te bieden. Bovendien heeft de zwaar bebaarde Jinks door meer…

In 2017 werd Amanda Shires door de Americana Music Association uitgeroepen tot emerging artist of the year. Een gotspe natuurlijk, want stond zij al niet volop in het spotlicht? Als partner van Jason Isbell en bandlid van diens 400 Unit had ze aan aandacht toch geen gebrek. Zelf platen maken deed ze ook al veel langer. Het valt dan ook te bewonderen dat ze met To The Sunset (Sliver Knife Records/Thirty Tigers/Bertus) een compleet nieuwe weg inslaat. Dat getuigt van durf. Op die door grote ambities gestuurde nieuwe route is Shires meer…

Fijne combinatie, deze samenwerking tussen Susanna Van Tassel and Dave Gonzalez. Think We’re Gonna Be Alright (Lux Records/Sonic Rendezvous) proberen ze zelf voorzichtigjes. Nou, dat weten we wel zeker. De gitarist van The Paladins heeft met Hacienda Brothers en Stone River Boys al laten zien goed uit de voeten te kunnen in een paar cowboylaarzen. Maakt natuurlijk ook nauwelijks uit, rockabilly of country. De ouderwetse honky tonk van Susanna Van Tassel kwam nog niet eerder zo goed uit de verf als met Gonzalez naast zich. De countryduetten meer…

Life Is Good On The Open Road (Banjodad/Thirty Tigers/Bertus) voor Trampled By Turtles. Die weg brengt de band uit Duluth, Minnesota, op 3 november naar het festival TakeRoot in Groningen, waar de Amerikanen hun Europese tournee beginnen. Een dag later staan ze in Paradiso Noord in Amsterdam. Reizen doen ze met het boek Travels With Charley onder de arm op het trage Thank You, John Steinbeck, een liedje vol melancholie. Waar ze die vrolijkheid vandaan halen is toch al de vraag. De snelle bluegrass van Kelly’s Bar blaast meer…

Andy Stepanian en Mason Brent kennen elkaar al een tijdje van Wrinkle Neck Mules en zijn met Leon III een andere band begonnen. Stepanian schreef nummers met een wat sombere inslag, anders dan wat hij doorgaans afleverde voor Wrinkle Neck Mules. Hij had eigenlijk het plan opgevat om een soloplaat uit te brengen, maar de hulp van Brent was van dien aard, dat er een gezamenlijk project ontstond. Stepanian (zang, gitaar, toetsen, omnichord, xylofoon, tanpura) en Brent (bas, gitaar, mandoline, septavox, achtergrondzang) creëren samen met meer…

In de americana-versie van De Slimste Mens:
“Wat weet u van de Sons Of Bill?”
“Eh… da’s een Amerikaanse band rondom de drie broers Wilson, ehh… James en Abe en Sam, hun vader heette Bill, komen oorspronkelijk uit Virginia, kwamen in Nederland onder de aandacht met het album One Town Away uit 2009. Op Altcountry.nl schreven ze toen over gruizige gitaren, stampende drums, harmoniezang en sterke melodieën. Eh…. Pas!”
“Dat is juist, maar op het nieuwe album Oh God Ma’am (Loose Records) slaan ze een hele nieuwe meer…