Voor Cold Tone Harvest zijn er niet zoveel redenen om te haasten. Langzaam bewegen ze zich daarom voort over de koude bevroren grond. Frozen Ground gaat over verwaarloosde mensen in steden waar de crisis zijn sporen heeft achtergelaten. Een steelgitaar en cello draaien om elkaar heen, terwijl Andrew Sigworth herinneringen ophaalt aan zijn overleden broer op titelnummer After You (eigen beheer). Op Change verandert er niet zoveel. Trage bewegingen van eenzaamheid. Daarmee brengt de band uit Michigan altcountry waarbij de meer…

Full Tilt Boogie (Big Mavis Records) van James Scott Bullard bevat knallende honky tonk, waarbij de blues wordt verdronken in sloten whisky. Zondige muziek, jongen, zegt de dominee, maar er is geen ontkomen aan. De vader van Bullard was ook een rambler die whisky dronk en achter alle slechte vrouwen aanzat. Door de duivel bezeten. En toen hij een vrouw had die haar heil zocht in religie, trachtte hij ook het goede spoor te vinden, maar het bleek een verloren zaak (Wicked Ways). Wat wil je ook, met zulke verdomd goede honky tonk rock-’n-roll. Welke meer…

Een soloplaat van Bruno Deneckere, dat is al weer even geleden. Al vanaf 2011 geleden. Wel waren er sindsdien duo-albums met HT Roberts, met Nils de Caster en een album met the Infamous Roots Rielemans Family Orchestra. Nu is er I Remember The Day (Lie Records). Om heel eerlijk te zijn; een echt solo-album is dit eigenlijk ook niet. Op de achterflap staat al ‘featuring Nils de Caster’. En het klopt: de evenals Deneckere uit Gent afkomstige snarenplukker/strijker De Caster speelt op elk nummer van de plaat mee. Deneckere schreef wel alle nummers zelf. Hij meer…

Andrew Sheppard had het wel even gehad met Los Angeles. Dus vertrok hij voor een lange reis zonder vaste bestemming. Dat valt lang niet altijd mee. ‘It’s a hell of a world living wild and free’, zingt hij op Take A Walk With Me waarmee hij Steady My Aim (eigen beheer) opent. Op het daaropvolgende titelnummer beschrijft hij hoe het is om een rondreizende artiest te zijn. Alleen de nacht doorbrengen in een motelkamer. Geen cent te makken. De benzinetank bijna leeg. En 700 mijlen te gaan naar het volgende optreden. ‘But I’ll be damned if I don’t meer…

Oh oh oh, wat hebben we weer een parel uit de bak met nieuw verschenen albums opgevist. Het gaat om het ongetitelde debuut (Aurora) van Bennett Wilson Poole. Ook nooit van gehoord, he? Het is een Engels collectief bestaande uit Robin Bennett (van The Dreaming Spires), Danny Wilson (van Grand Drive en Danny & the Champions of the World) en Tony Poole. Deze Poole is misschien een beetje vreemde eend in de bijt. Hij is veel ouder van Bennett en Wilson en maakte in het verleden deel uit van de pubrockband Starry Eyed & Laughing die in de eerste meer…

Boy In A Well (Bloodshot Records/Bertus) van The Yawpers is een conceptalbum over een Franse moeder die tijdens de Eerste Wereldoorlog haar ongewenste baby in een put gooit. Vanaf de eerste pianoakkoorden bouwt de spanning zich op. Het gaat van zenuwachtige noise op Mon Dieu naar een bluesgitaar en een enkele stem in de verte op The Awe And The Anguish. De band uit Denver, Colorado, dompelt zich onder in psychologie van de koude grond en tegen de achtergrond van het verhaal van die moeder speelt dan ook nog het mislukte huwelijk van meer…

Vijf zangers. Vijf songschrijvers. Dat was het aardige van US Rails. Met We Have All Been Here Before (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) schalen ze terug. Vier zangers. Vier songschrijvers. Het vertrek van Joseph Parsons is echter niet het grootste probleem. Ben Arnold, Scott Bricklin, Tom Gillam en Matt Muir doen deze keer louter covers. En dat levert een totaal overbodig album op. Voordat US Rails besluit met Running On Empty van Jackson Browne – een toepasselijke titel in dit verband – zijn Second Hand News (Fleetwood Mac), Everybody Knows This Is Nowhere (Neil meer…

Golden Hour (MCA Nashville) van Kacey Musgraves, moet dat hier besproken worden? Jazeker, countrypop in ultima forma mag niet ontbreken. Niet iedereen hier wil altijd maar lezen over die mompelende mannen, grauwgrommende bandjes of twangende gitaarlicks. En bovendien: Kacey Musgraves probeert het countrypubliek met haar liedjes een tikkie in de juiste richting te duwen. Wat is dan die juiste richting? Dat is voor iedereen anders. Maar het zou zeer onjuist zijn de 12 nummers op dit album af te doen als commerciele wegwerpcountry. Nee, heerlijk meer…

De nadruk op wat we recenseren ligt op deze site op de albums die we de moeite waard vinden. Er komt simpelweg teveel uit om ook aandacht te besteden aan al het middelmatige of ronduit ondermaatse. Toch is het goed om zo af en toe ook eens een tegengeluid te laten horen. Doordat americana zo’n populaire stroming is geworden, is er volop aandacht op allerlei platforms. Al die informatie heeft pas waarde als het kaf van het koren wordt gescheiden. Daarom volstaat het niet om te melden dat Unapologetically (Black River Entertainment/The Orchard) van Kelsea Ballerini een meer…

Als ik hier Columbus, Ohio zeg, dan roepen jullie in koor: Two Cow Garage. Natuurlijk, maar er is meer onder de zon, ook in Columbus, Ohio. Horse To Water bij voorbeeld, nom de plume van Joseph Carver. Witness Marks (eigen beheer) is zijn derde album dat trouwens al eind vorig jaar verscheen. De plaat werd geproduceerd door Micah Schnabel (inderdaad, van TCC) en gemixed door Joey Kneiser (van Glossary). Dat geeft wel een idee van het geluid van de 10 (voornamelijk gitaar-)nummers op dit album. Rauw en ongepolijst. Er zit dan ook wel enige meer…