Townes Van Zandt – Gram Parsons – John Hiatt – Shaver – Slim Dunlap

Het Britse reissue-label Charly viert het eigen veertigjarig bestaan met een trits heruitgaven waaronder dit in dikke kartonnen verpakking gestoken For The Sake Of The Song & Our Mother The Mountain (Charly/Bertus) van Townes Van Zandt (1944-1997). De eerste twee platen van de legendarische singer-songwriter worden hier gebundeld op twee cd’s. Oorspronkelijk verschenen deze elpees in 1968 en 1969 op het kleine Poppy-label, dat geen budget had voor promotie. Pas jaren later werd de muziek in kleine kring op juiste waarde geschat. Volgens puristen doen de arrangementen afbreuk aan deze opnamen. En het is waar dat Van Zandt nauwelijks grip had op het studiogebeuren onder leiding van Cowboy Jack Clement. Maar juist die spanning van een singer-songwriter die zich onbegrepen voelt en in alle eenzaamheid temidden van professionele musici zijn liedjes speelt, draagt in niet geringe mate bij aan de ongekende schoonheid van deze uitvoeringen. Het fluwelen dameskoortje op The Velvet Voices mag cheesy overkomen, eigenlijk past het precies. De fluit op Be Here To Love Me en de violen op Kathleen, het zijn toevoegingen die het eindresultaat extra speciaal maken. For The Sake Of The Song en Our Mother The Mountain zijn met onsterfelijke nummers als Tecumseh Valley (in twee uitvoeringen) Quicksilver Daydreams Of Maria, Waitin’ Around To Die en Snake Mountain Blues verplichte kost.

Over de hartverscheurende muziek van Gram Parsons (1946-1973) schreven we twee jaar geleden naar aanleiding van GP en Grievous Angel die toen op cd verschenen in een perfecte geluidskwaliteit. Waarom die albums verplichte kost zijn, valt hier te lezen. Op The Early Years Vol. 1 & 2 (Floating World/Bertus) heeft de grondlegger van de countryrock zijn vorm nog niet gevonden. De opnamen met The Shilos van 1963-1965 bevatten studentikoze folkmuziek met nogal brave samenzang zoals die tijd vaker te horen was. Van de tien nummers schreef Parsons er al wel drie zelf. De demo’s die hij daarna in 1965 solo opnam, bestaan goeddeels uit eigen composities. Parsons deed vooral erg zijn best als zanger en leek op dit moment meer te koersen richting een stijl als Simon & Garfunkel. Later dat jaar werkte hij samen met de band The Like waarin zijn vriend Brandon deWilde ook een muzikale loopbaan ambieerde. DeWilde was als kind acteur in diverse films en had een belangrijke rol in de western Shane. Op de laatste vijf nummers met The Like en/of DeWilde begint zich iets te ontwikkelen wat later countryrock zou worden genoemd. Met covers van Together Again (Buck Owens) en Do Right Woman (Dan Penn) en een vroege versie van Hickory Wind. Interessant, maar eigenlijk louter voor mensen die echt alles willen weten over Parsons.

Dat we de titel van de compilatie Here To Stay – Best of 2000-2012 (New West/Warner Music) serieus dienen te nemen, blijkt wel uit het feit dat John Hiatt inmiddels alweer een nieuw album het licht heeft laten zien. Nou heeft die nieuwe cd de titel Terms Of My Surrender en we stellen ons zo voor dat die overgave nog lang niet aan de orde is. Sinds Hiatt zo rond de eeuwwisseling de overstap maakte van een grote platenmaatschappij naar een onafhankelijk label steekt hij in grootse vorm. En hij is zeer productief bovendien. Op Here To Stay staan 18 nummers van negen albums. Het titelnummer is extraatje in de vorm van een niet eerder uitgebrachte track van de sessies voor Dirty Jeans And Mudslide Hymns waarop Joe Bonamossa slidegitaar speelt. In het boekje staat een foto waarop Hiatt vorsend in de camera kijkt boven een smalle stropdas. Skinny tie was ooit de omschrijving voor de scherpe new wave van mensen als Elvis Costello en Joe Jackson. Hiatt paste daar begin jaren tachtig ook bij. Mooi dat hij die agressieve blik nooit is kwijtgeraakt, ook niet als bluesman en countryrocker met soul.

‘Go down Eddy’, vuurt Billy Joe Shaver zijn zoon aan op Georgia On A Fast Train en jawel, Eddy Shaver gooit er een verschroeiende gitaarsolo tegenaan. Helaas had de jonge Shaver zo’n aansporing helemaal niet nodig. Door zijn levensstijl ging hij echt ten onder. Eddy Shaver overleed op 31 december 2000 aan een overdosis heroïne. Op Shaver’s Jewels – The Best Of Shaver (New West/Warner Music) staan 17 nummers van de vijf albums die vader en zoon gezamenlijk uitbrachten als Shaver. Die nieuwe versie van Georgia On A Fast Train is ronduit geweldig. Deze compilatie begint er mee en daarna volgen eigenlijk alleen maar hoogtepunten. Tsjonge wat zorgde Eddy voor een geweldige comeback van zijn vader die in de jaren zeventig samen met onder anderen Willie Nelson en Waylon Jennings tot de outlaws werd gerekend. Bijna alle nummers gaan trouwens over lieden die een gevaarlijk leven leiden. ‘It’s lonesome as hell on the highway of life’, laat Billy Joe weten op Highway Of Life. De mannen wisten zelf heel goed dat ze een strijd voerden die niet te winnen was. You Can’t Beat Jesus Christ is een nummer van het album Victory, dat ook op deze compilatie te vinden is. Het liep slecht af voor Eddy Shaver, maar de vijf albums die hij sinds 1993 als gitarist van zijn vader vol speelde zijn stuk voor stuk geweldig. Deze verzamelaar is dat dus ook.

Slim Dunlap was gitarist van The Replacements van 1987 tot het einde van de band in 1991. Hij maakte daarna twee solo-albums: The Old New Me (1993) en Times Like This (1996). In 2012 sloeg het noodlot voor hem toe in de vorm van een hersenbloeding. Die gebeurtenis was de aanleiding voor een reünie van The Replacements. Zonder Dunlap natuurlijk. De legendarische alternatieve rockband stapte de studio in en speelde een ep vol met covers waaronder twee nummers van Dunlap. De opbrengst ging naar Dunlap om diens ziektekosten te kunnen voldoen. Daarna werd het initiatief uitgebreid naar andere artiesten die nummers van Dunlap opnamen, waarna een serie singles verscheen die elke maand per opbod werden verkocht. Al dat fraais staat op Songs For Slim – Rockin Here Tonight: A Benefit Compilation For Slim (New West/Warner Music). Cd 1 begint met Busted Up van de ep van The Replacements, waarna de singles met dubbele A-kant allemaal voorbij komen. Stuk voor stuk knallen de artiesten met het materiaal van Dunlap. Het is een imponerende lijst: Steve Earle, Lucinda Williams, Tommy Keene, Craig Finn, The Minus 5, Tim O’Reagan & Jim Boquist, Jakob Dylan, Joe Henry, John Doe, Deer Tick met Scott Lucas en Vanessa Carlon, Frank Black, You Am I, Patterson Hood, The Young Fresh Fellows, Jeff Tweedy, Lucero en Chris Mars van The Replacements. Op cd 2 staan tien bonustracks die eerder nog niet waren uitgebracht. Onmisbaar voor fans van The Replacements.