We moeten het nodig eens hebben over Henry Wagons. Deze Australiër heeft hier totnutoe slechts gefigureerd in recensies van andere artiesten, maar zijn werk verdient hier alleszins een eigen plek. Wagons is een Australiër, sinds 1999 voorman van de outlaw countryband Wagons (what’s in a name?) en daarnaast regelmatig tv-presentator en DJ. En solo-artiest. The Four Seasons (Cheatin’ Hearts records/Warner) is zijn nieuwste album en hij heeft zich niet ingehouden. Het is… bijzonder. Waanzinnig bij tijd en wijle, maar in de goede zin. Het klinkt als Lee Hazlewood die begeleid wordt door Calexico in een luchtige stemming, na het kijken van een aflevering van Twin Peaks, en ze hebben een klein beetje paddo’s op (in figuurlijke zin dan, hè). De vier seizoenen uit de titel van de plaat worden weergegeven door vier instrumentale intermezzo’s. Daartussen 10 door Wagons met diepe stem gezongen nummers. Freight Train (Going South) met blazers en een fluit van een trein. Het lijkt bijna een pastiche op het genre. Surrender is een duet met zangeres Queenie, zo zoetsappig dat het bijna niet gemeend kan zijn. Maarja, je zingt het wel zo mee, want het is wel pakkend. Het volgende duet met Queenie (er staan er drie op de plaat) is het heftige Open The Door. Gaan we het wel aan of niet, is daarop de vraag. Een bijzondere kijk op een romance wordt bezongen in Glad I Fell In Love With You. Hij is blij dat hij verliefd werd op haar, ook heeft hij actief geprobeerd dat niet te doen. Het was niet makkelijk voor hun vrienden dat ze er een tijdje tussenuit knepen, maar hij heeft er geen seconde spijt van. Een wat melancholiek liedje, want het lijkt ook alweer uit te zijn. Zo speelt Wagons met woorden en met het genre.
In de video hieronder geeft Wagons aan hoe Freight Train (Going South) tot stand kwam.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie