Wat de slang is in de Bijbel, dat is de wolf voor BJ Barham van American Aquarium. Het titelnummer van Wolves (Blue Rose/Sonic Rendezvous) vat samen waar het bij de band uit Raleigh, North Carolina, altijd om draait. ‘I knew I’d be a drifter since the day I turned sixteen / Watching my dad fix up cars and the smell of gasoline / I just wish someone took the time to warn me / About those evil things that lie beyond the trees … When the wolves are hungry, the wolves they’ll eat / I just wish those wolves would get their claws out of me / I can see the fire in their eyes / The blood on their teeth / They can smell the fear in my bones / and hear the shaking of my knees / The beautiful women, the sweet amphetamines / I just wish these wolves would get their claws out of me’. Het Amerika van Barham wordt bevolkt door dolende zielen. De songschrijver hoeft maar naar zichzelf te kijken voor inspiratie. Hij is een gebroken man. Geen wonder dat zijn moeder zich zorgen over hem maakt. Ze ziet in haar zoon vooral haar broer en die werd maar 45 (Family Problems). ‘There’s a southern sadness that won’t let go of this heart of mine’, horen we op Southern Sadness. Op Man I’m Supposed To Be beseft Barham dat zijn lot bezegeld is. ‘I guess I’m a singer, struggling to stay on key / That’s the man I’m supposed to be / Never first, never last, just somewhere in between / That’s the man I’m supposed to be’. In Wichita Falls stuurt hij een kaartje naar zijn ex. Op Old North State is hij op de terugweg naar huis. ‘I ain’t seen my bed in months but there’s a girl who keeps it warm / As she cries herself to sleep while I’m here on the road / Blue Ribbon-cans and one night stands in parked cars / with girls that know all the words’. Barham is de chroniqueur van de wereld van de rockartiest die reist van divebars naar dancehalls. Daarmee behoort American Aquarium mooi wel tot de eredivisie van de altcountry, een opmerking die we hier al eens eerder hebben gemaakt. In november zijn we weer in Nederland. Gaat dat zien!
25/04/2015 Permalink
Had gerust vijf sterren gegeven. Ik weet niet goed wat hier aan ontbreekt…
26/04/2015 Permalink
helemaal mee eens Kees. vooral muzikaal erg sterk album
26/04/2015 Permalink
American Aquarium heeft een aantal sterke albums gemaakt.
27/04/2015 Permalink
Heb nu een aantal cd’s van die gasten en muzikaal klinkt het allemaal lekker maar ik ben een beetje klaar met die zeikstem van die zanger, sorry dat ik het zo formuleer.
27/04/2015 Permalink
beetje rammelend album, schiet alle kanten uit.
27/04/2015 Permalink
Zwaar overschatte band naar mijn mening.
27/04/2015 Permalink
Redelijke band, maar niet meer dan dat. Nooit geweest ook, voor mij dan. Ik vond het vorige album iets meer dan redelijk, dit album gaat het ene oor in en het andere uit. Ongeïnspireerd.
28/04/2015 Permalink
Na alle reacties maar eens gaan luisteren en eerlijk gezegd: ik heb het een beetje gehad met al die bandjes die ergens midtempo blijven hangen. Best aardige muziek, maar om nou te zeggen dat dit opvalt tussen alle andere muziek: niet echt (na een paar nummers slaat de verveling ernstig toe).
Gelukkig weten ze het blijkbaar zelf ook 🙂
‘I guess I’m a singer, struggling to stay on key / That’s the man I’m supposed to be / Never first, never last, just somewhere in between / That’s the man I’m supposed to be’