Tom McRae
is een Engelse domineeszoon die als folk(rock)zanger al een tijdje meedraait. Al vanaf 2000 om precies te zijn, toen zijn titelloze debuut verscheen. Inmiddels zijn we, met Did I Sleep And Miss The Border (Buzzard Tree Records) zeven albums verder. En met deze plaat schudt McRae eindelijk het zwijmelfolk voor jongedames-idioom van zich af. Op deze plaat geen Damien Rice-achtig gepruttel meer. McRae gaat voor stevige, meeslepende rock die zijn oorsprong lijkt te hebben in de jaren 90. Zo lijkt het althans in het begin van het album, met songs als The High Life en The Dogs Never Sleep. Daarna roeit McRea ook wel weer naar rustiger vaarwater, maar duidelijk is wel dat hij een wat andere koers vaart. Misschien komt dat ook wel omdat hij zich op dit album laat vergezellen door The Standing Band, die overigens bestaat uit een aantal mensen die je ook al eerder op plaatwerk van McRae tegenkomt (zoals Oli Kraus op cello en Olli Cunningham op toetsen en accordeon). Het klein gehouden Let Me Grow Old With You is buitengewoon sentimenteel, maar ik val er elke beluistering weer voor. Het sterk repetitieve We Are The Mark is een nummer dat het vooral live goed zal doen en het met banjo en mouth harp opgetuigde My Desert Bride overtuigt eveneens. Did I Sleep And Miss The Border is een plaat die liefhebbers van The Waterboys en zeker World Party zeker zal kunnen bekoren. Minpuntje is de nogal clichématige afsluiter Hoping Against Hope.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie