Vorig jaar zag ik in een Utrechtse huiskamer Glen Phillips optreden. Naast natuurlijk de hits die hij met Toad The Wet Sprocket had (Walk the Ocean, Nanci) speelde hij er een aantal nieuwe nummers. Die zijn terecht gekomen op het nieuwe solo-album van de man uit Santa Barbara, Swallowed By The New. Toad The Wet Spocket vormde in 1992 de soundtrack van mijn huwelijksreis en het bezoeken van dit optreden was daarom een vorm van een second honeymoon. Phillips zelf was in 2015 echter net gescheiden van zijn vrouw en de nummers die hij in die periode schreef, in die moeilijke tijd, vormen de basis voor dit nieuwe album. Grief and Praise zou je het sleutelnummer van de plaat kunnen noemen. Het gaat erom dat je houdt van hetgeen je hebt en hebt gehad en treurt om wat je ooit, hoe dan ook, zult verliezen: Sing loud while you’re able in grief and in praise. Het mooie is dat een van zijn drie dochters, tot wie dit nummer ook gericht is, meezingt. Het gaat erom dat je dealt met de situatie. Een scheiding is vooral verdrietig maar het geeft ook weer nieuwe ervaringen en andere mogelijkheden. In Leaving Oldtown gaat de hoofdpersoon weg: with no direction, learning how to be alone. En later: I’m bags and boxes, hand me down and borrowed rooms, still hoping to be love anew. Prachtig stringkwartet bij dit liedje ook. Swallowed By The New is een album geworden waarop Phillips in bijzonder sterke, melodieuze, liedjes zijn persoonlijk leven richting probeert te geven. Een buitengewone prestatie. De bewerkte hoesfoto is trouwens genomen in het Noordbrabantse Liempde.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie