Het is echt ongelofelijk wat er aan prachtplaten tevoorschijn komt als je iets verder zoekt in het wereldwijde aanbod. Neem nu Blue Ridge Blood (eigen beheer) van Chelle Rose. Niet dat we de eersten zijn die deze plaat bespreken. Nee, bij lange na niet, maar het is geen plaat die hier zwaar gepromoot wordt. Rose is een zangeres die opgroeide bij haar grootouders in Tennessee. Geen pretje als je naar Mean Grandpappy luistert. Aan de andere kant: het afsluitende Sing Pretty schreef ze voor haar grootmoeder. Mooi gezongen, en als een soort goedmakertje of excuus voor de nare dingen die ze aansnijdt in andere songs op deze plaat. Dat ze na een scheiding met haar kinderen zich verschool in het gehucht Leiper’s Fork, zoals bezongen in Hidin’ Hole. Foute relaties (I’m Not Your Girl), het harde leven van een mijnwerker (Paintsville Table). Rose bezingt ze met een heerlijke southern drawl. Het vuige gitaarwerk is vaak van Sergio Webb (die menig tour door de Lage Landen deed met o.m. David Olney) en op het loomswingende titelnummer zingt Buddy Miller mee. Blue Ridge Blood is een plaat die je nog moet beluisteren voordat je de eindrekening over 2016 opmaakt en een top-10 samenstelt. Zeker als je liefhebber bent van Lucinda Williams en/of Mary Gauthier.
01/12/2016 Permalink
Pracht plaat idd. Zeer de moeite waard.
01/12/2016 Permalink
Ik sluit me hier volledig bij aan
01/12/2016 Permalink
en dan noem je nog niet eens het hoogtepunt van het album Southern 4501 – voor mij de song van het jaar
03/12/2016 Permalink
Dat is inderdaad een kneiter van een nummer Ronnie. Maar als heel album is een notering in mijn eindejaarslijstje net even te veel eer.