Al in januari 2008 nam Hayward Williams dit Cotton Bell (Machine Inc./Continental Song City/Munich) op. Een jaar eerder had hij diepe indruk gemaakt met Another Sailor’s Dream. Ook op het podium bevestigde Williams zijn talent. Dus waarom zo lang wachten met een opvolger? Klaarblijkelijk was er een hoop gedoe rond Cotton Bell, dat daardoor in eerste instantie alleen maar als digitaal bestand verkrijgbaar was. Gelukkig ligt het nieuwe, nou ja, album nu eindelijk gewoon in de winkels. De in een extreem koude winter in Milwaukee opgenomen negen nummers produceren niets dan warmte. Luister naar die stem die als een deken rondom de spaarzame noten van het snarenspul wordt geslagen. Williams heeft gelijk, zijn liedjes dienen te worden gekoesterd. Bovendien, als een troubadour niet erg duidelijk binnen een bepaald genre valt, betekent dat heel vaak dat hij een eigen stijl heeft en dat is zeker het geval bij Hayward Williams.
04/07/2010 Permalink
Wat maakt een plaat eruit springen? Dat je hem blijft opzetten? Eerlijk gezegd maakte de vorige van Hayward Williams op mij geen indruk, aardige muziek, eenmaal beluisterd. Maar deze is anders, het is de zeggenschap van de zang die het hem doet. Hij komt door de luidsprekers heen zo te zeggen, het blijft hangen. Het titel nummer om mee te beginnen, maar eigenlijk de hele schijf : prachtig.