Zou een onbekende americana-artiest, die net een zeker aardige maar niet wereldschokkende plaat uit heeft in de VS (en nog niet in Europa) lukken om een optreden te geven in De Melkweg en daar de Max behoorlijk gevuld te laten zijn? Nee, natuurlijk niet. Kiefer Sutherland deed het wel en je kunt er dus vergif op innemen dat een groot aantal mensen vooral zijn komen kijken hoe de acteur die bekend staat om zijn rollen in 24 (Jack Bauer) en Designated Survivor (Tom Kirkman) het er als zanger vanaf brengt. Die zullen voor het grootste deel niet teleurgesteld zijn. De Canadees Sutherland is opgegroeid met muziek en muziek heeft ook immer een rol in zijn leven gespeeld. Een aantal jaren geleden richtte hij al een label op, Ironworks, dat ook iemand als Ron Sexsmith onder contract heeft gehad. Vorig jaar besloot hij echter, daartoe aangemoedigd door een bevriende componist/producer Jude Cole, om zelf een aantal liedjes op te nemen en uit te brengen. Dat resulteerde in het album Down In A Hole.
Van die plaat komen gedurende het anderhalf uur durende optreden in De Melkweg heel wat nummers voorbij, o.a. Can’t Stay Away, Not Enough Whiskey, Truth In Your Eyes, het gevangenisnummer Shirley Jean (check op Youtube ook de clip daarvan met Robert “T-bag” Knepper in de hoofdrol). 
Stuk voor stuk prima songs. Sutherland is echter een zanger en gitarist met beperkte mogelijkheden. Dat weet hij zelf ook wel. Je hoeft van hem geen vocale hoogstandjes te verwachten. Gelukkig heeft hij een band die hem prima ondersteunt. Twee ervaren gitaristen en een ritmesectie, waarbij vooral opvalt dat de drumster een beetje zijdelings op de bühne zit. De gitaristen zorgen daarnaast ook voor de ondersteunende koortjes. Sutherland gooit ondertussen ziel en zaligheid in zijn optreden. Nu eens de gitaar geregeld naast zijn hoofd houdend, dan weer in extase achterover leunend op zijn knieën zittend, maar ook prima praatjes houdend tussen de nummers. Sutherland weet echt wel wat werkt. En daarom amuseert het publiek, waarvan een behoorlijk gedeelte Engelssprekend, zich ook prima, zelfs bij een abominabele cover van Gordon Lightfoot’s Sundown. De cover van The Bottle Let Me Down (Merle Haggard) en Knocking On Heaven’s Door (Dylan) zijn wel okay, en die van Tom Petty’s Honeybee is zelfs uitstekend. Sutherland gooit er ook een paar nieuwe nummers uit en die zijn ook goed. Een vervolg op Down In A Hole zit er dus wel aan te komen. En misschien komt het publiek dan de volgende keer vooral voor de muzikant Sutherland.
20/06/2017 Permalink
En jullie doen er dus aan mee om hier een recensie te schrijven, alleen omdat het Kiefer Sutherland is. Ik had liever een artikel gelezen over het prachtige concert dat Whiskey Myers onlangs in Paradiso gaf.