Lucinda Williams – Walter Salas-Humara – Josh Harty – The Wynntown Marshals

Je hebt van die albums die 25 jaar na dato opnieuw worden uitgebracht in luxe uitvoeringen met allerlei extraatjes, zoals bonusnummers waar eigenlijk niemand op zit te wachten. Makkelijke manier om nog eens te verdienen aan dat materiaal. This Sweet Old World (Thirty Tigers/Bertus) is een heel ander geval. Lucinda Williams komt met een complete remake van Sweet Old World, een album uit 1992. Alles opnieuw opgenomen. En ja, er staan extra nummers op. Het zijn voor de verandering eens toevoegingen met toegevoegde waarde. Zoals het hele album een enorme meerwaarde heeft ten opzichte van het origineel. De zang is doorleefder en de band met gitarist Stuart Mathis gooit met gravel. Weg is de blikkerige sound van destijds. Williams en haar band zijn al een tijdje in topvorm, zoals duidelijk genoeg is gemaakt in de recensies van Down Where The Spirit Meets The Bone en The Ghosts Of Highway 20. Overigens is het eigenlijk helemaal niet zo vreemd dat Williams na al die jaren met een nieuwe versie op de proppen komt. Ze is altijd al uiterst kritisch geweest op haar eigen werk. Het verhaal van Car Wheels On A Gravel Road is daarvan het ultieme bewijs. Ze deed zes jaar over die opvolger van Sweet Old World, omdat ze keer op keer ontevreden was over het resultaat. Op This Sweet Old World gooit ze de volgorde van de nummers door elkaar en verder heet He Never Got Enough Love nu Drivin’ Down A Dead And Street. En die vier extra nummers zijn zoals gezegd helemaal niet overbodig.

Walter Salas-Humara geeft zijn oeuvre ook een tweede kans met nieuwe uitvoeringen. Na Work: Part One is er nu Work: Part Two (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous). ‘We got two lives, three lives, four lives / How many lives can we bear?’, zingt hij op Find A Way. Zijn liedjes zijn bijzonder genoeg om nieuw leven in te blazen. Zeker als dat met zoveel liefde gebeurt. Salas-Humara richt zich op de periode van 1985 tot 1994, dat betekent dat we tien nummers krijgen gepresenteerd die eerder op albums van Silos stonden. Met Rich Brotherton wederom als sparringpartner.

De collectie liedjes op Handcrafted (Continental Record Services) wordt soepel bijeen gehouden door het heldere gitaarspel van Josh Harty. Het snarenwerk vormt een solide fundament voor de singer-songwriter uit North Dakota om zijn bespiegelingen te delen. Hij doet dat hier live in de studio. Alleen met een akoestische gitaar. Zonder achteraf nog wat te repareren of toe te voegen. De noten rollen over elkaar op The Kind. De dertien nummers brengt hij zoals hij ze al talloze malen vanaf de podia heeft gedeeld met zijn publiek. Ook hier betreft het nummers die al op eerdere studioalbums te vinden zijn.

Op After All These Years (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) van de Schotse band The Wynntown Marshals staan dertien nummers van vorige platen en drie nieuwe composities. Om een idee te geven halen we er enkele zinnetjes uit vorige recensies bij: De meest voorbeeldige altcountry van dit moment wordt gemaakt door een stel Schotten. In de samenzang leggen ze lijntjes naar de jaren zestig en zeventig. De jaren negentig van de pure altcountry zijn ook terug te vinden. Sublieme countryrocksongs die een groter publiek verdienen.