Het refrein van een stofwolk. De duisternis valt vroeg in. Het licht wordt opgeslokt. Het brengt pijn. Dust Cloud Refrain (Continental Song City) is een stemmig plaatje van de uit Chicago afkomstige Adam James Sorensen. Zo gaat het titelnummer over een moeder die haar gezin verlaat. Voor de zekerheid brandt altijd het licht boven de veranda. Voor het geval ze mocht terugkeren. De Amerikaan brengt liedjes in gracieuze slowmotion, net zoals Jane Dudley danste. Hij schreef een liedje over de danseres en activiste, die leefde van 1912 tot 2001. Het album begint met een mondharmonica en een piano die beginnen aan een reis met een Steam Train. De reis gaat in een comfortabele coupé en het ritme is traag. Boiling Over is een liedje over een jonge vrouw die te snel wil in de liefde en daarbij doet ze niet alleen anderen pijn, maar vooral zichzelf. Wat moet ze doen op haar zoektocht naar echte liefde? De donkerste diepte en de angst, ze houden ook Angel in gijzeling. In de stofwolk ontwaren we de Nederlandse multi-instrumentalist Jan Van Bijnen (Point Quiet, Freek de Jonge), bassist Byron Isaacs (Lumineers, Levon Helm), cellist Christopher Hoffman (Henry Threadgill), violist Jeb Bows (Gregory Alan Isakov) en pianist Matthew James Fullen. Vanuit zijn treinwagon laat Sorensen zich op Seasons langzaam voortblazen door ‘a steady western breeze’. Die Boxcar voert langs vrouwen en whisky die de pijn verlichten. Voor even, dan toch.
Vluchtstrook amerika
18/03/2018 Permalink
Heel fraai deze !
21/03/2018 Permalink
prachtplaat!