Hebben we het leven in de hand of overkomt het ons? Iedereen kent het antwoord. Zelfs als we een vaste koers volgens en het doel bereiken kan het uiteindelijk toch anders uitpakken dan we verwacht hadden. Dat is ook het centrale thema op Pieces (Clubhouse Records), het derde album van de Engelsman Luke Tuchscherer. In 10 nummers schetst hij in klare bewoordingen vanuit diverse invalshoeken hoe niemand echt voorbereid is op het leven. We zijn hier bij Altcountry.nl best een fan van Tuchscherer en ook dit album stelt weer niet teleur. De nu in New York wonende bard rockt steeds harder, maar verliest geen moment de heldere melodielijn uit het oog. In slechts 2 nummers, Charing Cross en Ghost, doet Tuchscherer het echt rustig aan. In de andere liedjes trapt hij het gaspedaal behoorlijk in. Het heftigst misschien wel in de 9 minuten durende protestsong Requiem, waarin hij geen blad voor de mond neemt. Hij geeft in dit Crazy Horse-achtige lied een somber beeld van hoe Engeland wordt leeggeroofd door de rijken. Tuchscherer laat ook andere invloeden toe. In The MF Blues – MF staat voor motherfucker – hoor je iets van de bluesy kant van the Doors, terwijl Ain’t That The Way They Say qua melodie duidelijk refereert aan The Smiths. Fijne liedjes ook, kortom voor een ieder die troost vind in gedeelde levenservaringen is Pieces een aanrader.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie