Nee, nee, nee, Ad. Nu niet liegen. Jij was Neil Young. Punt. Dus nu geen onzin verkopen met je nieuwe album. I Was Hank Williams (Blue Rose Records) vertel je ons nu. Maar beste Ad Vanderveen, daar trappen wij dus niet in. Hoezeer je ook je best doet om het akoestisch te houden, de geest van de Hillbilly Shakespeare kunnen we niet echt ontwaren. Die andere geest dus wel. Zoals altijd. En jawel, zo hebben we het ook graag. Op Catch A Falling Leaf laat je Frans Cornelissen wat herfstige tonen blazen op zijn trombone en daarmee lijk je een heel andere weg in te slaan; als je begint te zingen, dan horen we toch echt de akoestische Neil Young doorklinken. Herfst. Een landerig zondagmiddaggevoel. Je belast ons met je Heavy Heart. ‘And home is in the heart that’s on my sleeve in song’, laat je ons weten op Where Does Love Belong. Het merendeel van de liedjes is meer folk dan country. Niet dat dat er verder iets toe doet, nou ja, misschien ook wel. Op Home On High breng je die twee trouwens heel aardig samen. Countryfolk dus. De zorgen even opzij gezet. Ook fijn. Die improvisatie als je speelt met de woorden van de in 2017 overleden molenaar Leo Witteman op Song Of The Wind is een prachtige afsluiter van dit herfstige album.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie