Ze waren student en namen voor de lol een album op. Maar toen het eerste album van Durand Jones & the Indications een succes werd was de keuze snel gemaakt en werden ze professioneel muzikant. Het nieuwe album American Love Call (Dead Oceans/Konkurrent) is dan ook niet opgenomen in de kelder van de Universiteit van Indiana, maar in Studio G in Brooklyn, New York. En niet in de avonduren en de nacht, maar gewoon overdag van negen tot vijf. ,,Het voelde dan ook een beetje als een kantoorbaan”, vertelden ze toen ze in januari in Amsterdam optraden. Maar de liefde voor de soul is er niet minder om.
Wel klinkt het nieuwe album een stuk smoother dan het eerste toch behoorlijk rauwe album. Het zijn duidelijk de invloeden van de Philly soul die een grote rol spelen op het album. Veel gebruik van strijkers, maar ook een vibrafoon en de lap steel maken het een vol klinkend album. De mogelijkheden van de studio zijn volop benut. Ook qua zang zijn er veranderingen. Drummer Aaron Frazer die op het eerste album één nummer zong, neemt er nu drie voor zijn rekening. Durand En Jones en Frazer zingen drie nummers samen. Het is een aparte combinatie, de warme, gruizige stem van Jones en de hoge falset van Frazer.
Openingsnummer Morning in America schetst een donker beeld van het land op dit moment. Het is donker deze ochtend en ze zien het nog niet licht worden. En in Circles wil het met de liefde ook al niet vlotten, al zorgen de dromerige koortjes wel dat je langzaam wegzweeft. Sea Gets Hotter is een vreemde eend in de bijt. Het is een nummer in bossanova stijl wat lekker heen en weer wiegt. Jones en Frazer zingen in dit liefdeslied elkaar toe in de auto naar het strand. ‘A hand on the wheel now and the other on your knee / We cruise baby.’ Op de vraag of hier de liefde tussen twee mannen wordt bezongen, volgde een schaterende lach van de band. Frazer vindt een hand op de schouder van Jones meer dan genoeg.
Durand Jones and the Indications hebben in hun zoektocht door de historie van de soulmuziek wederom een prachtalbum gemaakt. Het was even wennen aan de smooth sound, maar de plaat groeit bij elke draaibeurt.
28/02/2019 Permalink
Heerlijk soulplaatje. Hou het oude label Colemine Records in de gaten. Zij brengen nog veel meer mooie muziek uit in de lijn van Durand Jones.