Paul Benoit reisde de hele wereld over voor Lost Days Long Nights (Zebadiah Records), zijn elfde album. De singer-songwriter uit Seattle schreef de sterke opener Arrow in Turkije. Daarop wordt direct duidelijk dat hij ook nog eens een prima gitarist is, want die gitaarsolo mag er wezen. De Amerikaan bedient zich van een ietwat luie sound, die hij hier van een fijne portie soul voorziet. De gitaarklanken spoelen op Voices als een golf over het liedje. Zo af en toe valt te denken aan een Clapton. Op Sad Funny zegt hij de cocaïne vaarwel, in het besef dat hij daarmee ook afscheid van een aantal vrienden neemt. Op het titelnummer klinkt een accordeon, terwijl de pedal steel van Dan Tyack ook regelmatig opduikt. Find Me In The Dark ontstond na een bezoek aan oude zilvermijnen in Bolivia. Bad Things valt vooral op vloeibare melodielijnen, die ook van Dawes hadden kunnen komen. Zonder Daydreaming kan zo’n wereldburger natuurlijk niet. Tijdens al dat reizen houden de gedachten nooit op. Op afsluiter Heaven gaat het over het einde van het leven en hoe dan verder? Liegen en bedriegen ze in de hemel? Benoit kiest voor een cleane gitaarsound die terug lijkt te grijpen naar de countrypolitan van Chet Atkins, maar door de satire die in het liedje besloten ligt, valt er verder eerder te denken aan Randy Newman.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie