Op Wicked World rijdt een jong stel door een wijk in een Amerikaanse plaats. Het begint bijna huiselijk, maar de sfeer verandert al snel. Het ritje wordt onheilspellend. Wat hangt hier in de lucht? Eigenlijk gaat het op bijna alle nummers van The Gus (Mezzotint/Konkurrent) van Mark Mulcahy zo. ‘I tried optimism for a long time, but I couldn’t relate to what it is’, klinkt het op I Won’t Tell Anyone But You. Een stofzuigergitaar verhindert dat hij zomaar aan die gedachte ontkomt. Het merendeel van The Gus voelt ongemakkelijk aan. Daarmee weet de Amerikaan die zijn sporen verdiende in Miracle Legion en Polaris echter wel te intrigeren. De onderlinge verhoudingen tussen personen zijn nooit zomaar wat ze lijken. J Mascis van Dinosaur Jr. voorziet op zijn elektrische gitaar What If I Fo Off With Bob? van wat fluittonen. De indierock van Mulcahy varieert van melancholische donkerte naar enkele jubeltonen op Taking Baby Steps. De hoge stem in dat nummer heeft nog het meest van Phosphorescent. Het gitaarwerk – Mulcahy zit op dit nummer achter het drumstel, de gitaren zijn omgegord door Dennis Crommett, Marc Seedorf en Ken Maiuri – is krachtig, afgemeten en heerlijk.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie