Joost Dijkema – Bart Dietvorst – Jeroen Schmohl
Time Thief (Twin Dimension Records) heet het tweede album van de Groningse snarenpicker Joost Dijkema. Bij de recensie van zijn debuut noemden we Leo Kottke als referentie. Voor dit album zouden we ook de legendarische Engelse folkgitarist John Renbourn als zodanig willen noemen. Time Thief bestaat voor het grootste gedeelte uit instrumentale nummers, waarop Dijkema naast gitaar ook banjo, bas, drums en zelfs fluit speelt. Daarnaast is ook de in Groningen neergestreken Finse violiste Heta Salkolahti (Town of Saints) op 6 liedjes weer van de partij. Dijkema legt 9 prachtige countryfolknummers op de mat. In Eite’s Last Journey en Galangal Tea neigt het echter naar ambient.
Bart Dietvorst
is een gitarist uit Den Haag die met To The Moon And Back (eigen beheer) zijn tweede album uitbrengt. Voor deze schijf met instrumentals zocht hij assistentie van bevriende gitaristen en andere musici. De Australiër Zane Banks doet dat op Koala Blues en de Zweden Micke Stromqvist en Crippe Johansson op respectievelijk Holland-Sweden Express en Twang Thang. Dietvorst combineert twangy en bluesy tunes met een paar meer dromerige stukken. Het afsluitende Travelin’ Man is door de zang van Elco Wetering trouwens het enige niet-intrumentale nummer. Naast genoemde buitenlandse inbreng is er ook hulp van onder meer toetsenist Derrick van Schie (The Jaydees) en Janos Kolen op mandoline.
Laatstgenoemde is, op allehande instrumenten, ook te horen op de soloschijf van Jeroen Schmohl, bijnaam Mister Dobro. Schmohl is behalve veelgevraagd sessiemuzikant ook lid van het Amsterdamse countrycombo The Tennessee Studs. Zijn eerste solo-album heet Trouble (PiP Records). Anders dan de hierboven genoemde platen is dit geen grotendeels instrumentale plaat. Nee, Schmohl koos een aantal favoriete nummers uit van zijn helden en vertolkte die op eigen relaxte wijze. Ho, er staat een eigen nummer, het lekker slepende Don Reid (naar een van The Statler Brothers), op het album. We horen een aantal bekende nummers voor de lezers van deze site, zoals I Drink (Mary Gauthier), Spookin’ The Horses (Fred Eaglesmith), Concrete And Barbed Wire (Lucinda Williams) en Dead Flowers (Rolling Stones). Verrassend is zijn versie van 12 Januarys van de in vergetelheid geraakte Cary Swinney.
Op 8 december kun je in de Parel van Zuilen in Utrecht naar de release show van Trouble.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie