Het zijn donkere dagen voor de Verenigde Staten, maar het is wel een goede voedingsbodem voor boze artiesten met gitaar. Neem Michael McDermott. Is al zo’n dertig jaar bezig, maar slechts opgemerkt door een beperkt aantal mensen. Terwijl zijn overgave komt in proporties die we kennen van Bruce Springsteen. Het titelnummer van What In The World… (Pauper Sky Records/Continental Song City) is een aanklacht tegen de president die ‘een crimineel is’. Het is een nummer dat de protestbeweging tegen Trump als strijdlied zou kunnen gebruiken. Terwijl de coronacrisis nog niet eens aan de orde was toen McDermott het schreef. Behalve op Bruce sluit zijn soulvolle rock ook naadloos aan op het werk van diens vrienden Southside Johnny, Little Steven en Gary U.S. Bonds. Op zijn laatste albums zong hij over zijn verleden vol drank en drugs en dat hij daar een streep onder heeft gezet. Tijd om de pijlen op andere zaken te richten. Echte strijdliederen moeten vaak herhaald worden om de boodschap over te brengen, daarom eindigt het album met een akoestische versie van het titelnummer. Net zo krachtig trouwens. ‘Hey, hey, whaddaya say? Dark days coming for the U.S.A.’
26/06/2020 Permalink
Het lijkt wel verdomd veel op Dylan.. Subterrenean homesick blues
26/06/2020 Permalink
Inderdaad….lijkt overal op. Totaal geen eigen gezicht.
Nee deze man gaat de originaliteitsprijs niet winnen.
Meer dan dertien in een dozijn dit….
26/06/2020 Permalink
Ach, vergeleken met het ellenlange en oersaaie nieuwe Dylan album, die overal 5 sterren verkreeg is dit een heel lekker album. Origineel ? Wie is vandaag de dag echt origineel ? Origineel was de muziek uit de jaren 60 en 70.
Daarna was er zeker nog goeie muziek, maar wel een variatie op.
26/06/2020 Permalink
McDermott schrijft al 30 jaar schitterende, verhalende songs. Zijn muziek doet zeker denken aan Springsteen/Dylan. Er bestaan slechtere voorbeelden. Hoeveel singer/songwriters zijn er nog met zo nu en dan lange verhalende teksten op muziek? Niet zo heel veel. Misschien wel ouderwets maar de authentieke verhalen van McDermott vind ik wel boeiend. Net als zijn muziek. Een andere voortreffelijke verhalenschrijver Stephen King is een grote fan en citeert McDermott weleens in zijn griezelverhalen. Echt origineel is volgens mij niemand in de muziek. Gelukkig mogen artiesten elkaar beïnvloeden en inspireren. Vaak geeft dat weer mooie nieuwe muziek zoals deze nieuwe CD. Eén van de mooiste albums tot nu toe in 2020 vind ikzelf.