Het was best een tijd geleden dat ik Dinosaur Jr. uit de kast had getrokken. Ik deed het onlangs weer eens nadat ik elke keer tijdens het beluisteren van Long Lost Solace Find (Paradise Of Bachelors/Konkurrent) van Mike Polizze aan J Mascis moest denken. Het weerzien met de oude held was prettig. Net zoals de kennismaking met deze Polizze dat is. Eigenlijk best verwonderlijk die associatie met Dinosaur Jr., want van gitaarerupties is hier geen sprake. Maar wacht even, deze Polizze kan dat wel. Hij ragt doorgaans op zijn elektrische gitaar bij de bands Purling Hiss en Birds Of Maya. Op Long Lost Solace Find houdt hij het echter grotendeels akoestisch. Vanwaar dan de vergelijking? Misschien omdat dit in alles zo’n plaat is die je het beste kunt omschrijven als slacker. Dan denk ik dus aan lanterfanters uit de jaren 90 als Mascis. De uit Philadelphia afkomstige Polizze werkt hier samen met Kurt Vile. Diens sound klinkt beslist ook door. Ook een slacker trouwens. De van War On Drugs bekende geluidstechnicus Jeff Zeigler legde het allemaal vast. Cheewawa is heerlijk onderkoelde indierock, terwijl Wishing Well daarna aansluit bij het akoestische gitaarwerk van een labelgenoot als James Elkington. Do Do Do heeft wat van Here Comes The Sun van The Beatles. Zo af en toe heeft het de sfeer van Californië in de jaren 60 en 70. Afsluiter Vertigo komt zelfs over als een combinatie van Dinosaur Jr. en The Mamas & The Papas.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie