Op de beste momenten legde H.C. McEntire de ziel van countrymuziek bloot op Lionheart. Op dat album vocht ze voor haar identiteit en zette ze zich af tegen haar afkomst. Maar tegelijkertijd trachtte ze haar religieuze achtergrond en haar identiteit te verenigen. Geen sinecure voor een tomboy omgeven door fundamentalisme in de kerkleer. Op Eno Axis (Merge Records/Konkurrent) keert McEntire niettemin terug naar North Carolina, waar ze opgroeide. Op opener Hands For The Harvest geeft ze er blijk van terug te willen vallen op een ogenschijnlijk simpel leven. Vroeg opstaan, hard werken. Traag en trekkend rolt het nummer over het land. Toch is niet alles zo simpel als het eerste nummer van dit album doet vermoeden. Om de diepere lagen van haar woordspelingen te doorgronden, moet je wel je best doen. Waardoor je als eerste toch vooral bij de muzikale omlijsting uitkomt. Op Footman’s Coat steekt haar heldere stem overal bovenuit. Een langzaam nummer met banjo en steelgitaar. Hoogtepunt is de Led Zeppelin-cover Houses Of The Holy, waar Luke Norton zijn gitaar een hobbelend ommetje laat maken, terwijl hij op toetsen het nummer naar het einde brengt. De homoseksuele McEntire ontdoet het nummer van alle machismo en tovert het om tot pure countrysoul.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie