Dit album had ook Blood On Blonde kunnen heten, maar Emma Swift koos voor Blonde On The Tracks (Tiny Ghost/Continental Record Services). Swift is een singer-songwriter uit Australië, die is neergestreken in Nashville, waar ze samenwoont met de Brit Robyn Hitchcock, die al in 1976 de band Soft Boys oprichtte. Nadat Swift een tijdlang geen inspiratie had, depressief was, en te lamlendig om haar creativiteit te laten stromen, ontstond het idee om een plaat met Dylan-covers op te nemen. Hitchcock is een protegé van de man, dus die zal ongetwijfeld met het idee zijn gekomen. Maakt niet uit, het is namelijk een geweldige zet. Vanaf de eerste tonen van Queen Jane Approximately is duidelijk dat Swift en haar band bestaande uit producer Patrick Sansone (gitaar, toetsen, bas, percussie), Robyn Hitchcock (gitaar), Thayer Serrano (pedal steel), Jon Estes (bas) en Jon Radford (drums, percussie) hier iets bijzonders neerleggen. Swift dringt door tot de kern van de liedjes; alsof ze de psyche van Dylan geheel doorgrondt. Nog mooier zelfs: ze geeft de liedjes evenveel betekenis als de originelen. Verdiept ze soms zelfs. Want met haar vertolkingen voegt ze er toch ook enkele deeltjes Swift aan toe. Met I Contain Multitudes staat er ook een nummer van Dylan’s laatste album Rough And Rowdy Ways op. Blonde On The Tracks maakt ook zeer benieuwd naar oorspronkelijk werk van de Australische.
19/09/2020 Permalink
zo mooi deze !!!!