Barry Gibb & Friends – Coke Belda

Barry Gibb is de laatst overlevende van de gebroeders Gibb, ook bekend als de Bee Gees. 74 is hij inmiddels, een leeftijd de tweelingbroers Robin en Maurice niet hebben bereikt en ook Andy (geen lid van de Bee Gees, maar solo-artiest) niet. Gibb heeft nu, met hulp van allerlei country- en americana-artiesten een album uitgebracht met bewerkingen van Bee Gees-nummers, getiteld Greenfields: The Brothers Gibb Songbook, Vol. 1 (Universal). Dat is, eerlijk gezegd, géén goed album geworden. Natuurlijk, de songs die Gibb heeft uitgezocht zijn nog steeds goed en daar valt weinig aan te verknallen. Maar deze versies voegen er ook echt helemaal niets aan toe. Of het nu gaat om Keith Urban die een klein beetje meezingt op I’ve Gotta Get A Message To You, of de duetten met Brandi Carlile en Dolly Parton op resp. Run To Me en Words: vlammen doet het niet. Tegenvallend is ook de productie van Dave Cobb, die er niet voor is teruggedeinsd om heel wat songs in een bad van violen onder te dompelen. Het was zoveel interessanter geweest om nu ook juist wat aan de arrangementen te doen. Waarom de samenwerking aangaan met country-artiesten als je daar verder zo weinig country of bluegrass aan toevoegt? Ronduit erg is de versie van Jive Talking met Jay Buchanan (zanger van de Rival Sons) en Miranda Lambert. Het tempo is hier terug geschroefd waardoor het nummer volkomen krachteloos is geworden. Is er dan helemaal niks goeds te zeggen over dit album? Jawel, Butterfly is een aangenaam klein gehouden liedje (niet eerder uitgebracht) waarin Gillian Welch en Dave Rawlings op hun bekende wijze voor de vocale begeleiding zorgen. En verder revancheert Jay Buchanan zich op To Love Somebody, waardoor hier een meer dan respectabel versie van het nummer ontstaat. De toevoeging aan de titel van ‘Vol. 1’ doet vermoeden dat er nog meer van dit soort albums aan zitten te komen. Hopelijk wordt er dan voor een aanpak met meer durf gekozen.

Hoe het ook kan bewijst de Spaanse, maar in Pittsburgh wonende, powerpopper Coke Belda. Diens album Coke Belda 5, A Tribute To The Bee Gees, Vol. 2 (eigen beheer) klinkt als een klok. Opener Craise Finton Kirk Royal Academy Of Arts is een nummer dat te vinden is op The Bee Gees 1st uit 1967 (overigens de derde plaat van de broertjes Gibb, maar de eerste die internationaal werd uitgebracht). Maar Belda covert net zo makkelijk kaskrakers als dergelijke deepcuts uit het rijke oeuvre van de broertjes van het eiland Man. Zo zijn er heerlijke versies te vinden van Spirits (Having Flown) en de tearjerker Islands In The Stream, dat bekend werd in de versie van Kenny Rogers en Dolly Parton (daar is ze weer!). Hier wordt de stem van Parton vertolkt door de Amerikaanse zangeres Sara Depp. Belda blijft in zijn adaptaties best dicht bij de originele versies maar voorziet deze door zijn powerpop-idioom net van een beetje meer pit. Hij zorgt daarbij in zijn eentje ook voor uitstekende koortjes. Erg goed is ook Marley Purt Drive (op Wikipedia staat er dat het ooit is gecoverd door… Bonnie St. Clair). Belda speelt bijna alle instrumenten zelf, alleen voor de drums heeft hij de hulp ingeroepen van Nick Bertling. Country, laat staan alt.country is dit natuurlijk niet, lekker is het echter wel.
En voor wie er geen genoeg van krijgen: in 2017 bracht Belda al een eerste, even goed, deel van zijn Tribute To The Bee Gees-serie uit. Allebei te verkrijgen via zijn Bandcamp-pagina.