In de recensie van de debuutplaat van The Artisanals vroegen we ons af welke richting ze zouden kiezen. Want behalve Byrds en Beatles (vooral George Harrison) valt op die plaat ook te denken aan U2. De sterrenwaardering voor Zia (Rocksnob-Rootsy/Sonic Rendezvous) zegt genoeg over de uitkomst. De band van Johnny Delaware (voorheen Susto) en Clay Houle mikt op de grote stadions. De manier van zingen en die drums op Way Up is wat ons betreft een neergaande lijn naar U2. Bah! Heading Somewhere gaat meer richting Dawes, maar wat een lelijk middenstuk. Het is niet alleen maar ellende, zo klieft een steelgitaar door Always Taken Care Of en Plant The Seed heeft een aardige melodie. Dat is niet voldoende om de vieze smaak van de getoonde aspiraties weg te spoelen.
21/09/2021 Permalink
Ik heb een iets andere kijk op dit album. De laatste week een paar keer gedraaid, ik geniet er van. Ik hoor echo’s van bands als Treetop Flyers en van Still Corners terugkomen. Rootsrockmuziek met vleugje pop er door heen. Maar ook een vleugje singersongwriter, zoals het openingsnummer laat horen. Prettig in het gehoor, goede zang en soms een nummer die ik extra hard wil zetten, bijvoorbeeld ‘Driftwood’ vanwege de opbouw en de strakke, sterke gitaarsolo (zowel in het midden maar helemaal de gierende op het eind). Mijn hoofd begint automatisch mee te schudden. Ik ga voor vier sterren.