Als je heel erg je best moet doen om een album binnen te laten komen en dan na een zoveelste draaibeurt op drie sterren uitkomt, moet je misschien toch gewoon eerlijk zijn en niet meer dan de twee sterren uitdelen die je vanaf het begin in gedachten had. Is The Digital Age Of Rome (Normaltown Records/PIAS) van T. Hardy Morris een beroerd album? Dat valt eigenlijk nog wel mee. De artiest reflecteert op de bijzondere omstandigheden waarin de wereld zich bevindt. En hij geeft commentaar op het politiek verscheurde Amerika. Verder is de boodschap dat voortschrijdende techniek niet altijd ook progressie brengt. Daar kan ik me helemaal in vinden. Het probleem is dat ik nergens gegrepen wordt door de teksten. De vocalen blijven hangen als een waas boven het snarenwerk op New New New Next Next Next… De drums komen niet op gang en de steelgitaar brengt niet veel meer dan wat opvullend geluid. Shopping Center Sunsets heeft een lelijke roffel van blikkerige drums. Zo’n zonsondergang van de hoesfoto doet je beseffen dat je eigenlijk liever op een andere plek zou zijn dan zo’n winkelcentrum met eenvormige panden en een gigantisch parkeerterrein. First World Problems brengt nogal dunne powerpop. Misschien was het de bedoeling van Morris en producer Adam Landry om de leegheid van de Amerikaanse consumptiemaatschappij te vangen en dat is ze gelukt, maar dat betekent ook dat dit alles een nogal wezenloze indruk maakt.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie