In veel recensies wordt Honey Harper omschreven als een country crooner. Een crooner is iemand die een ontspannen en intieme houding heeft en zingt met een zachte, lage stem, zo lees je op Wikipedia. Dat gaat maar ten dele op voor de in Londen wonende Amerikaan William Fussell, zoals Honey Harper in werkelijkheid heet. Op zijn tweede album, Honey Harper & The Infinite Sky (ATO) zingt de man wel ontspannen, maar zacht en laag is het niet echt. Soms lijkt het alsof de stem van Harper diens mond nauwelijks wil verlaten. Wat gekweld klinkt het dan. Verder borduurt Harper voort op hetgeen ook al op zijn debuut, Starmaker, van 2020 te horen was. Jaren zeventig country, noem het eventueel outlaw country. Mooi is de ondersteunende zang van Jill Zadeh, Quisha Wint en Selena Evangeline. Zo verrassend als het debuut is deze tweede plaat niet, maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de sterkere melodieën en de subtiele details in de (mede door Fussell’s levenspartner Alana Pagnutti geschreven) songs. De tempoversnelling op het einde van Tired Of Feeling Good, de Bee Gees anno 1977-sound op Boots Mine Gold, heerlijk! Dat allemaal tegen de pedal steel of slidegitaar van Connor Gallaher en de toetsen van Alex Fischel (Spoon) of John Carroll Kirby aan. Het levert een heerlijke afwisselende plaat op. Harper Honey komt begin 2023 naar Nederland voor optredens, onder meer in TivoliVredenburg in Utrecht en Vera in Groningen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie