De sterren en strepen werden en worden zelden gebruikt voor de hoezen van Hank Williams. Laat het nou net een Brit zijn die de Amerikaanse vlag er wel bij heeft gehaald; Matt Johnson van The The bedacht het concept met de Stars and Stripes die de letters van albumtitel Hanky Panky vormen. Daarop voert de newwaveband elf nummers uit van de Hillbilly Shakespeare. Het album werd met gemengde reacties ontvangen. De countrynummers werden verpakt in een postmodern jasje met de nadruk op monotone elektronica. Een nummer als Honky Tonkin’ krijgt er een heel andere sfeer door. Het is niet langer doorhalen in een kroeg, maar onderuitgezakt hangen in een sofa van velours in een spaarzaam verlichte nachtclub. En toch, die donkere stem van Johnson trekt je wel mee tijdens zijn escapades.

Johnson schreef in het cd-boekje over zijn bewondering voor Hank Williams. Weinig andere songschrijvers hebben volgens hem de eenzaamheid en hunkering naar liefde zo weten over te brengen als de King of Country Music. Johnson koos voor liedjes die hem emotioneel het diepst raakten. En ook al speelde The The de nummers op een geheel eigen manier, de essentie van Hank moest overeind blijven. De pijn staat centraal in de uitvoeringen, die in sommige gevallen ook best kunnen worden omschreven als blues. 

The The Vs. Hank is een promo waarop de elf liedjes van The The gevolgd worden door de originele versies van Hank Williams. Als het een wedstrijd zou zijn geweest, dan is de uitslag wel duidelijk. Johnson zal die albumtitel waarschijnlijk niet zelf hebben bedacht trouwens. Hoe dan ook, wel een collector’s item vanzelfsprekend. Er is ook nog een versie die verpakt zat in een houten doosje.

Wat is er makkelijker dan americana vorm te geven met de sterren en strepen van de Amerikaanse vlag? Maar in deze aflevering van deze rubriek heb ik al eens uitgelegd dat vlagvertoon niet echt past bij de kritische benadering van de Amerikaanse droom die dit genre toch definieert. Niet voor niets was het logo van American Recordings (Def Jam) een omgekeerde Amerikaanse vlag. Om maar wat te noemen.

De sterren en strepen vormen wel de basis voor het hoesontwerp van A Country Salute To Hank Williams. Op deze elpee uit 1960 staan tien liedjes van Hank die worden uitgevoerd door andere countryartiesten. Nou ja, Carl Perkins staat er ook tussen en die scharen we toch eerder onder de rockabilly, ook al zijn we echt niet zo precies als het gaat om hokjes. Maar zo country als Wilma Lee and Stoney Cooper, Rose Maddox, Roy Acuff and his Smoky Mountain Boys, Molly O’Day and The Cumberland Mountain Folks, ‘Little’ Jimmy Dickens, Anita Carter en Dortha Wright is Perkins toch niet.

Stars And Hank Forever – The American Composer’s Series – Volume II – The Music Of Hank Williams And John Philip Sousa, zo heet het gecombineerde eerbetoon aan Hank Williams en John Philip Sousa van The Residents. Dezelfde Sousa die al opdook in deel 5 van deze serie omdat in het platenrekje van mijn ouders ook elpees stonden met diens marsmuziek. Stars And Stripes Forever van de componist is de nationale mars van de Verenigde Staten. Met dat nummer was het onnodig om die sterren en strepen nog verder op te nemen in de vormgeving van het album. In plaats daarvan koos het kunstcollectief dat zich The Residents noemt voor getekende portretten van Sousa en Williams.

Wie meent dat de uitvoeringen van The The nogal afwijken van die van Hank moet maar eens luisteren naar de versies van The Residents. Die gaan nog een paar stappen verder. Zoals te verwachten viel van een gezelschap dat bekend staat om antimuziek. Zo kaal als hier klonk Kaw-Liga nog nooit. Countrymuziek als avant-garde, het is even wennen.

The The – Hanky Panky (1995)
The The / Hank Williams – The The vs. Hank (1995)
Diverse artiesten – A Country Salute To Hank Williams (1960)
The Residents – Stars And Hank Forever – The American Composer’s Series – Volume II – The Music Of Hank Williams And John Philip Sousa (1986)