Ze worden wel de hillbilly Pink Floyd genoemd en die omschrijving valt wel te verklaren. The Grand Slambovians gebruiken een ruim arsenaal aan instrumenten en bouwen daarmee een volle sound als het moet, terwijl altijd rootsinvloeden aanwezig blijven. The Grand Slambovians (eigen beheer) is de titelloze vierde cd van dit gezelschap uit upstate New York. De samenzang komt strijdbaar over, deze mannen zijn niet van plan bij de pakken neer te zitten. Zelfs niet in een nummer getiteld All The Dead Little People. Heeft ook veel te maken met de stem van Joziah Longo die ergens zweeft tussen een alternatieve Neil Diamond en een optimistische Vic Chesnutt. Of de band nu op blote voeten een tapijt weeft dat aanvoelt als mos, of juist met slidegitaar de boel op sleeptouw neemt, Longo weet als zanger steeds de juiste energiebanen te volgen. The Grand Slambovians kunnen de nummers als een jamband benaderen, maar ze raken nergens verstrikt in langdradigheid. Naast Longo (zang, akoestische gitaren, mandoline, mondharmonica) bestaat de band uit Tink Lloyd (accordeon, cello, fluit, ukulele, sitar enz.), Sharkey McEwen (elektrische, akoestische en slidegitaren, mandoline, bas) en Tony Zuzulo (drums, percussie). Uiterst originele band; een reis met The Trans-Slambovian BiPolar Express is dan ook een aanbeveling waard. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie