De bekoringen van Goodbye Cinderella (Rootsy.Nu/Sonic Rendezvous) van Joe Nolan beginnen al bij de cover. De zwart-witfoto van de singer-songwriter in een oude auto is een beeld dat past in de traditie van fotograaf Robert Frank. Het had zo in diens klassieke boek The Americans kunnen staan. Voor veel muziekliefhebbers niet zo belangrijk, die verpakking, maar wel voor mensen die nog lekker ouderwets van plaatjes houden. Zeker als het een album betreft dat je meer dan eens uit de kast zult halen. En daar is alle reden voor in dit geval. De pas 22-jarige Nolan reisde van Canada naar de Amerikaanse muziekstad Nashville om onder leiding van de Canadees Colin Linden de tien nummers van Goodbye Cinderella op te nemen. Nolan heeft een lichtjes omfloerste manier van zingen met soms een lichte bibber en als hij de hoogte ingaat doet hij zelfs ietwat aan Jeff Buckley denken. Met de tweede stem erbij van Sierra Noble wordt het helemaal bijzonder. Producer Linden haalde alleen maar toppers naar de studio. Wat te denken van Spooner Oldham op toetsen, Charlie McCoy op mondharmonica, Dave Roe (akoestische bas) en Chris Donahue (elektrische bas) en Bryan Owings op drums? Zelf was Linden actief op gitaren, mandoline en bas. Het geluidsbeeld heeft wel iets van de door Daniel Lanois geproduceerde platen van Bob Dylan. Lichtjes atmosferisch, maar toch rootsy.
22/07/2012 Permalink
Dit is inderdaad een hele mooie. Wordt terecht hier onder de aandacht gebracht.
23/07/2012 Permalink
De albums van Dylan met lanois zijn qua geluid en sfeer sublliem. Mijn aandacht is gewekt.
23/07/2012 Permalink
prachtige fragmenten gehoord, mooie plaat!