Op de website van de Italiaan Alex Di Reto somt hij zijn voorbeelden op: Bob Dylan, Bruce Springsteen, Tom Waits, Stephen Stills en JJ Cale. Naar aanleiding van Love’s No Serious Thing (eigen beheer) voelen we de behoefte om wat andere namen te noemen en wel die van Mystery Slang, Lee Clayton en Rodney Crowell. De acht nummers op dit album worden gekenmerkt door een relaxte funky sound en de praatzang van Di Reto. Verwacht geen vernieuwing, maar deze artiest slaagt er absoluut in om binnen de vertrouwde kaders een eigen geluid neer te zetten. Voortreffelijk vormgegeven door zijn band (bas, drums, gitaren, toetsen, viool, tenor sax, cello). Di Reto heeft de Satisfaction Blues, de True Love Blues en de Don’t You Mind Blues en daarmee is het een kwestie van Going Down Slow.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie