Tift Merritt herbeleeft op Stitch Of The World (Yep Roc/V2) de emoties die horen bij een relatie die stukloopt. Ze is er voorlopig wel even klaar mee, zo blijkt op My Boat. Ze heeft even niemand nodig op haar scheepje. Ze komt de nacht wel alleen door. Luisterend naar de Rolling Stones bijvoorbeeld. Een steelgitaar glijdt over het water, maar Merritt geeft niet toe. Heartache Is An Uphill Climb is een fraaie songtitel die vertrouwen wekt dat ze zich wel zal redden. Lekker slaggitaartje. Het album begint ijzersterk met Dusty Old Man waarop de gitaren meer…

Het werkstuk 4th Of July (Thirty Tigers/Bertus) van Carl Broemel is nauwelijks te rijmen met zijn rol als gitarist van My Morning Jacket. In de band van Jim James kan hij zich behoorlijk uitleven met zo af en toe epische gitaarsolo’s. Als hij in zijn vrije uren een studio opzoekt om zijn eigen nummers te creëren, gaat hij totaal anders te werk. Hij begeeft zich dan liever in een Sleepy Lagoon waar vogeltjes kwetteren. Zijn vloeiende gitaarlijnen rollen dan van organisch naar symfonisch. Weliswaar biedt het titelnummer in de tien minuten die meer…

Deze recensie zou kunnen beginnen met te suggereren dat u Joost Dijkema misschien kent als gitarist bij het Groningse gezelschap Reverse Cowgirls, maar de kans dat u weet (ondanks recensie hier) wat deze band precies voor muziek maakt, is niet groot. En bovendien is wat Dijkema op Sacred Revalations doet, zo op zichzelf staand, dat slechts het feit dat hij in die band gitaar speelt van enige relevantie is. Ja, en dat dit ook onder rootsgeorienteerde muziek valt. Deze eerste soloplaat van Dijkema kent 9 nummers waarin het fabuleuze akoestische meer…

Joe Camilleri zit al vijftig jaar in de muziekbusiness. De Australiër maakte in de jaren 70 naam met Jo Jo Zep & The Falcons. Op zijn cv staan 48 albums, waarvan Faithful Satellite Rootsy/Sonic Rendezvous) de twintigste is met The Black Sorrows. Die band zou je kunnen omschrijven als de beste bewegende jukebox van de wereld. Het eigen repertoire lijkt altijd wel op iets anders uit de popgeschiedenis. Maar het zijn wel eigen liedjes. Knap geschreven bovendien door Camilleri en diens vaste partner als songschrijver Nick Smith. Na een deftig intro meer…

Na het slappe Jesse Sings Kinky (Friedman) van drie jaar geleden is dit weer eens een knaller van jewelste van Jesse Dayton. The Revealer (Blue Elan Records) is een gitaarplaat. The Revealer is een liedjesplaat. Die combinatie is heilig, ook al denkt niet iedereen er zo over, zo blijkt op Holy Ghost Rock N Roller. Want dit is muziek van de duivel, zo horen we daar. Klinkt alsof Jimmy Swaggart zijn neef Jerry Lee Lewis een trap onder zijn hol geeft, die daarna angstig de toetsen uit zijn piano timmert. Daddy Was A Badass is een stoer liedje over meer…

Gent mogen we wel het hotbed van de Belgische americana noemen. Nieuwste loot aan de boom van deze stroming is Rianto Delrue, een nog maar 25-jarige singer-songwriter, die met Riding For A Fall (eigen beheer) zijn debuut aflevert. De plaat kent 11 zelfgeschreven nummers en bevalt me elke draaibeurt meer. Townes van Zandt en Bob Dylan zijn duidelijk van invloed geweest op Delrue. Zang, gitaar, mondharmonica, dat is zijn basisuitrusting. Voor de meeste liedjes op deze plaat heeft Delrue hulp gekregen van een aantal “usual suspects” meer…

Uit Noorwegen komen The Northern Lies. Uit Tromsø, in het uiterste noorden, om precies te zijn. Toch, zo valt te horen op haar tweede plaat White Desert Blues (Lunheim Gramophone), maakt de groep warmbloedige altcountryliedjes. Door de zang van Henry Johnsen en Karoline Nordgård en de heerlijk melodieuze nummers doen deze Northern Lies denken aan The Jayhawks en Whiskeytown. White Desert Blues heeft echter een diepzwarte rouwrand, want begin december overleed voorman Henry Johnsen op slechts 33-jarige leeftijd aan de kanker. In het afsluitende meer…

Chaos. Verwarring. Wanorde. Meer chaos. Meer verwarring. Meer wanorde. Haat. Woede. Elektroshocktherapie. Er moet morfine aan te pas komen om de pijn te verzachten op Little Seeds (New West Records/PIAS) van Shovels & Rope. Het echtpaar Cary Ann Hearst en Michael Trent heeft altijd chaos gecreëerd, nu zitten ze er helemaal middenin. Onverwachte gezinsuitbreiding en andere omstandigheden die zijn aangekomen. De vader van Trent bleek alzheimer te hebben en daarom trokken ook diens ouders in bij het stel. De chaoscountry meer…

Gospel For Non-Believers, nee nee, wees gerust, dat heeft niets met Kerstmis te maken. Het is de nieuwe, in eigen beheer uitgegeven, plaat van het Noorse gezelschap Olav Larsen & the Alabama Rodeo Stars. Larsen en de zijnen hebben niets met religie, maar houden wel van de beleving van gospel. Van het idee dat je na zondes om vergeving kan vragen, van het idee dat je een bovenaards wezen om een richting kan vragen, van de spirituele zoektocht. Maar dan is hij wel een Rebel In A Gospel Band, eentje die niet gelooft dat de meer…

De Amerikaanse Burgeroorlog smeult nog altijd als een Wildfire. ‘I was born a southern son / In a small southern town where the rebels run wild / They beat their chest and they swear: we’re gonna rise again.’ Het zijn moedige woorden van de man met mandoline. Andrew Marlin vormt samen met Emily Frantz (viool) de kern van Mandolin Orange. Ze komen uit North Carolina en zijn niet bang voor vervelende lui die verkeerde vlaggen laten wapperen. Blindfailer (Yep Roc Records) is daarmee een betekenisvolle release. Maar dat niet meer…