Met jonge gasten als deze Jonah Tolchin is er volop toekomst voor rootsmuziek, zo was de conclusie van het uitstekende Clover Lane twee jaar geleden. Na Thousand Mile Night (Yep Roc Records/V2) blijven we bij die woorden, ook al zijn we deze keer iets minder enthousiast. Er zijn namelijk wel wat kanttekeningen te plaatsen bij de nummers. Bijvoorbeeld dat ze een beetje blijven hangen in een wat al te onduidelijk repeterend stramien. Losjes gespeeld, dat is altijd een pre, maar dat versterkt in dit geval het non-descripte karakter. Tolchin is een meer…

2016 is nog niet voorbij. Fuck With Sad Girls van Bonnie Whitmore is nog een fantastische uitsmijter die zeker bijdraagt aan onze mening over dit jaar als muziekjaar. Ja, die titel is natuurlijk enigszins provocerend. In het gelijknamige nummer, een heerlijke meezinger overigens, heeft Whitmore het erover dat niemand met verdrietige meisjes naar bed wil. Maar moeten ze zich dan anders voordoen? Direct daarna het felrockende Cinderella, waarin ze afrekent met het sprookje dat je als vrouw op je prins moet wachten. Inderdaad, Fuck With Sad Girls is een meer…

Heartland rock, daarvan wist ik niet dat dat ook in Nederland gemaakt wordt. Goede heartland rock, bedoel ik. Maar wat Hans Hannemann met Makin’ up For Livin’ Easy (eigen beheer) heeft heeft gemaakt, is er een fraai voorbeeld van dat zulks mogelijk is. Twaalf nummers, opgenomen in zijn eigen Twang Wolf studio in Nieuwe Pekela. Dit is dus heartland rock van het Groningse platteland. Soms wijds uitwaaierend, maar hier en daar toch ook een beetje hoekig. Dat laatste zit hem met name in de gebolsterde stem van Hannemann en zijn manier van meer…

Het jaar nadert zijn einde. Op heel veel sites staan al jaarlijstjes. Veel te vroeg als je het mij vraagt. Tellen al die albums die deze maand worden uitgebracht niet mee? Maar ach, ik moet niet zeuren. Zelf maak ik er ook een potje van. Op een andere manier valt namelijk niet te verkopen dat pas nu de recensie van Dori Freeman (Free Dirt Records/Music & Words) op deze site verschijnt. Elders werd het album al in de eerste maanden van dit jaar besproken. Dat we niet alles kunnen bespreken is logisch, maar een stukje over deze cd mag toch meer…

Voor het verhaal over The Opposite Of Time (Sunnyside Communications) dienen we terug te gaan in de tijd. Naar de periode dat Brian Cullman als tiener rondhing in de rockclubs van New York. Daar ontmoette hij Danny Fields, die diverse rollen vervulde in de muziekbusiness. Die bracht hem in contact met mensen als Iggy Pop, Nico en vele anderen. De jonge Cullman trok naar Londen om te zien wat daar gebeurde en raakte er bevriend met Nick Drake, Sandy Denny en John Martyn. Terug in New York speelde hij in OK Savant, waarin ook meer…

‘So I headed West / And I hopped a train / Traded my old dirt plow / For a prospecting claim.’ Onderweg, altijd maar onderweg. De troubadour wil niet anders. Van West naar elders. Hij is ergens en hij gaat weer weg. Net zo makkelijk. One Fast Move en hij is verdwenen. A World Without (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) van Stephen Simmons staat weer vol met dat soort liedjes. ‘With my Cowboy Ways / And my Puritan Roots / I set out each day / And I seek to live true’, klinkt het op Puritan Cowboys. Simmons brengt waardigheid. Hij zoekt meer…

Americana van het bijzondere soort. Dat was de slotregel van de recensie van het in 2013 verschenen album Wilderness van The Handsome Family. Het echtpaar Brett en Jennie Sparks gaat op dezelfde wijze door op Unseen (Loose Music/Bertus). Jennie schrijft de donkere verhaaltjes en Brett kruipt onder de melodie door. Traag tot midtempo. Een steelgitaar die even glimt op Gold. Bij het als een echt countryliedje beginnende The Silver Light verwacht je dat blazers zullen invallen, maar dat gebeurt dan natuurlijk niet. Op Back In My Day wordt teruggekeken meer…

Riddle & the Stars is een samenwerking tussen de Australiër Ben Riddle en het Amerikaanse echtpaar Bobbo en Tracy Byrnes, oftewel The Fallen Stars. New Coastline (eigen beheer) is een coherent album waarop alle drie als zanger aan bod komen. Opener Running Back To You is een countryrockdeun met een gitaar die paaltjes slaat tussen de refreinen. I May Never Know neigt door het gitaarspel en een orgeltje naar Jayhawks. Op het door Tracy gezongen Apples & Knives valt te denken aan Throwing Muses en Fleetwood Mac. Ze meer…

Een bijzondere figuur toch, die Todd Snider. Want van een feestbeest zou je niet verwachten dat hij de samenwerking aangaat met een stel musici dat zich Hard Working Americans noemt. Doet hij dus wel. Rest In Chaos (Melvin Records /Thirty Tigers/Bertus) klokt over een uur. Dit bijzondere collectief bestaat dus echt uit harde werkers. Naast Snider komen we in de formatie gitarist Neal Casal tegen, van wie we wel wisten dat hij een extreem harde werker is die werkelijk op allerlei platen opduikt, en verder Duane Trucks (drums en percussie), Dave meer…

Binnen een half uur ramt Todd Snider er tien onzinnige nummers uit op Eastside Bulldog (Thirty Tigers/Bertus). Onzinnig? Ja, natuurlijk. Rock-’n-roll is onzinnig! Daarom is het zo lekker. Hey Pretty Boy is een liedje over chicks, cars and partying hard. En eigenlijk gaan alle nummers daarover. Ook 37206 kan niet zonder kicks. The Funky Tomato klinkt alsof Rufus Thomas er bemoeienis mee heeft gehad. Eastside Bulldog gaat over East Nashville, maar zou net zo goed zijn oorsprong kunnen hebben in de eastside van New York, waar net meer…