De cd The Sound & The Fury (Rootsy/Sonic Rendezvous) wordt totaal niet gepruimd in rootskringen. In recensies lees ik vooral vergelijkingen met U2. Nou heb ik een bloedhekel aan die band, vooral aan die messiasfiguur met de goed gevulde geldbuidel die zo graag op de foto gaat met wereldleiders, dus in dat licht is het opmerkelijk dat ik The Sound & The Fury wel een goede plaat vind. Die verwijzingen naar U2 zijn niet helemaal uit de lucht gegrepen, toch zou ik een nummer als I Will Tremble eerder vergelijken met Junkhouse. Ja, de titel van Is This The World We Want? zou uit de koker van Bono kunnen komen en de productie is groots als door Daniel Lanois aangeraakt werk, toch stoor ik me geen moment aan de grotere gebaren die Steven Collins hier maakt met Deadman. Van een dode man die nog steeds van zich laat horen, mag je ook niet verwachten dat alles bij het oude blijft. Van de heavy rock van het titelnummer gaat het naar een primitieve beat en bluesy mondharmonica op No Sugar, dat eindigt als een slavensong. Deadman graaft zich hier in tussen Woven Hand en Jon Spencer. De heftige gitaar en simpele harde drums van The Rich Man And The Poor Man heeft dan weer meer van Primal Scream op Give Out But Don’t Give Up. En wees niet verrast als A Ghost Upon The Water aanvangt met percussie alsof Sufjan Stevens ook betrokken zou zijn geweest bij dit bijzondere werkstuk.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie