Tussen het grunge-geweld uit Seattle is het debuut van Pete Droge in 1994 een totale verrassing. Toegegeven, Droge, 25 jaar, behoort tot de Seattle-scene van slackers en neo-hippies die opgroeien met punk en metal, maar anderszins is Droge evenzeer een Dylan-adept. Na dienst gedaan te hebben in punkrockbandjes struint Droge, gewapend met akoestische gitaar, voortaan liever de koffiehuizen af. Pearl Jam-gitarist Mike McCready is nogal enthousiast over de ironische, stemmige liedjes van Droge en neemt een demo op van de songs, die hij vervolgens aan producer Brendan O’Brien laat horen. Ook O’Brien is direct verkocht en tekent hem voor Rick Rubins American Recordings-label.
Met zijn eigen band – met daarin toekomstige echtgenote Elaine Summers – neemt Droge thuis bij O’Brien in Atlanta, Georgia zijn ijzersterke debuutplaat op. Necktie Second kent een warme, organische sound die gebaseerd is op Droge’s laidback voordracht, countryrock-gitaren en een zoemende Hammond B-3. Droge’s liedjes lijken in niets op de harde, Seattle grunge-sound, maar liggen eerder in het verlengde van de neo-countryrock van labelgenoten The Jayhawks of de popsongs van Tom Petty – zoals het aanstekelijke ‘So I Am Over You’. Het zijn de droeve, traag slepende liedjes die in het bijzonder imponeren: ‘Northern Bound Train’, ‘Straylin Street’ en ‘Faith In You’; nog eens overtroffen door het persoonlijke ‘Fourth Of July’ – waarin Droge een hemelse gitaarsolo loslaat – en het zuigende ‘Hardest Things To Do’. Necktie Second is een droom van een debuutplaat en stuwt Pete Droge terecht hoog op in de vaart der volkeren: hier klinkt een origineel geluid – dat van een grungy singer-songwriter.
Zoals dat zo vaak gaat bij een spraakmakend debuut, is dat wat er volgt van een mindere kwaliteit. Dat geldt ook voor Pete Droge: de opvolgers kunnen niet tippen aan diens fantastische debuut. Er volgt een bescheiden serie cd’s, waarbij de cd van The Thorns – met Matthew Sweet en Shawn Mullins – nog het meest opmerkzaam is. Aan de exposure ligt het ook niet: Droge’s liedjes figureren in talloze speelfilms en zelf speelt hij Gram Parsons in Cameron Crowe’s Almost Famous. Een wereldwijde doorbraak zit er voor Pete Droge echter niet in – Necktie Second blijft zijn chef d’oeuvre.
If You Don’t Love Me (I’ll Kill Myself) / Northern Bound Train / Straylin Street / Fourth Of July / Faith In You / Two Steppin Monkey / Sunspot Stopwatch / Hardest Thing To Do / So I Am Over You / Dog On A Chain / Hampton Inn Room 306
31/03/2016 Permalink
Helemaal eens: deze cd haalt met enige regelmaat nog steeds mijn cd speler, al was het maar om het weergaloze openingsnummer
31/03/2016 Permalink
uit de kast gehaald en me weer geergerd aan ,,fourth of july,,.dat gejat is van frankie miller’s,,drunken nights in the city,,..
02/04/2016 Permalink
Beter goed gejat dan….
03/04/2016 Permalink
aaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhh….
Lang niet gedraaid.
Maar ontelbare malen in ’the nineties’….
Geweldige plaat. Die gaat vanmiddag zeker opnieuw in ‘heavy rotation’.
Dank voor het afstoffen van deze parel!!
04/04/2016 Permalink
Idd een fantastisch debuutplaat.
05/04/2016 Permalink
Het lijkt me een mooi moment om, in één moeite door, de in bovenstaand artikel genoemde Shawn Mullins eens even in de schijnwerpers te zetten. Deze man – er zijn weinig zangers met een mooiere stem – maakt al twee decennia lang de ene na de andere prachtige cd. En aandacht? Ho maar. Zijn laatste, My Stupid Heart, vond ik een van de beste platen van vorig jaar. En het nummer Ferguson misschien wel een van de mooiste liedjes van de afgelopen vijf jaar.
05/04/2016 Permalink
Was even zoeken maar ik had hem ook nog in de kast staan,maar weer eens gaan draaien !