Gisterochtend is op 74-jarige leeftijd Guy Clark overleden. Hij was al langer ziek. The King of the Texas troubadours is niet meer. De Texaan debuteerde in 1975 met Old no 1, waarop zulke prachtige liedjes staan als L.A. Freeway, She Ain’t Going Nowhere en Desperados Waiting For A Train. Vijf jaar later volgde Texas Cookin’. Er zouden nog twaalf albums volgen. Zijn laatste verscheen in 2013, My Favorite Picture Of You, waarvoor hij nog een Grammy kreeg. Clark was niet alleen een van de beste songwriters van zijn tijd, hij was ook een begenadigd gitaarbouwer en schilder. Hij is ook te zien, naast zijn beste vriend Townes van Zandt, in die prachtige documentaire Heartworn Highways. In 2006 stond hij op het Blue Highways festival in Utrecht. De invloed van Clark als componist kan eigenlijk niet worden overschat. Zonder hem had de countrywereld er heel anders uitgezien.
18/05/2016 Permalink
Droevig nieuws. Hou enorm van zijn laatste plaat.
18/05/2016 Permalink
let him roll….
twee maanden geleden overleed steve young…daar wil ik ook even bij stilstaan….
r.i.p.guy,r.i.p.steve….
19/05/2016 Permalink
Een ras-verhalenverteller, een geniale songsmid, een groot verlies.
Herenigd met Susanna en Townes in songwriter Heaven.
In oktober komt zijn biografie “Without Getting Killed or Caught: The Life and Music of Guy Clark” (Tamara Saviano) uit, en in 2017 de bijbehorende documentaire film.
Heartworn Highways, geeft een prachtig tijdsbeeld van een aantal songwriter grootheden aan het begin van hun muzikale carrière.
Wat een talent rond Guy & Susanna’s keukentafel! Must see docu.
21/05/2016 Permalink
Goed dat je Steve Young nog even noemt Maius. Duurde erg lang voor ik de man achter Seven Bridges Road ontdekte, maar inmiddels is het album Rock Salt & Nails een van de mooiste albums die ik heb. Fenomenaal zanger. Guy en Steve, rust in vrede.