Nadat Jay-Z twee jaar geleden haar zang samplede op zijn album 4:44 veranderde er wel het een en ander voor de Britse soulzangeres Hannah Williams. Ze trad op in Central Park om maar eens wat te noemen. En Shawn Lee kwam op haar weg. Hij produceerde 50 Foot Woman (Record Kicks) van Hannah Williams & The Affirmations, een album met een geweldige eerste helft. Williams gaat voluit op het titelnummer waarmee wordt begonnen. I Can’t Let This Slip Away begint funky en The Only Way Out Is Through vervolgt met ouderwetse soul met koortje. Tablecloth heeft een harde beat, geweldige gitaar en lekkere toetsen, alles heel mooi opgenomen. En Williams gaat tekeer als Janis Joplin. Sinner is ook uitstekend, maar daarna wil ze wel erg veel op What Can We Do? Het begint bijna wat oubollig met een stukje a capella als Chordettes. Daarna drijft een basgitaar het naar funky en poppy terrein, maar muzikaal zou het ook passen in een musical. How Long? is ook wat te glad om echt funky te worden. Door de percussie valt ook aan Santana te denken. I Feel It voelt beter, het heeft meer soul. Dat voel je gewoon. Please Be Good To Me begint lekker slepend, blazers erbij, helemaal geweldig. Maar op het eind gaat de zang net iets teveel de hoogte in, waarbij ze wat aan soul verliest. Ook Hourglass begint lekker, maar eindigt onnodig groots met strijkers. Op afsluiter Worrying Mind krijgt ze hulp van een puntig gitaartje, maar ze blijft tobben. Dat is prima, totdat ze haar zaakjes blijkbaar aardig op orde heeft. Haar zang balanceert dan op de wiebelige scheidslijn van soul en Broadway. Samenvattend: geweldige band; geweldige zangeres. Het devies: niet vergeten te zweten.
06/11/2019 Permalink
Al veel goede soul albums gekocht dit jaar maar de stem van Hannah Williams is niet mijn ding dus deze sla ik over.