Noodweer teisterde Nashville begin maart (nog voor de wereldwijde pandemie dus). Er vielen 24 doden. Gillian Welch en David Rawlings overleefden het, maar de Woodland studios, waar het duo al sinds jaar en dag gebruik van maakt, werd zwaar getroffen. Het dak woei eraf en de regen plensde naar binnen. Ternauwernood konden ze hun instrumenten en mastertapes redden. Deze wakeup call en het feit dat er in deze optredensloze tijd wel brood op de plank moest komen, bracht hen ertoe een aantal van die opnames als album uit te brengen. Op Boots No. 2, The Lost Songs, vol. 1 (Acony Records) staan de eerste 16 nummers. Het betreft het eerste deel van 48 liedjes die in een weekend (!) in december 2002 afgemaakt en op band gezet zijn. Gewoon omdat het kon (en omdat de publishing deal die Welch toen had, daarom vroeg). Het zijn songs die de opnames van het album Soul Journey (uit 2003) niet gehaald hebben, maar zijn ze daarom minder? Totaal niet! Eerlijk gezegd vind ik deze nummers van minimaal vergelijkbare kwaliteit. In bijna 3 kwartier laten Welch en partner David Rawlings wederom horen dat zij in het begin van dit millenium echt top of the bill waren. Prachtige nummers, vlekkeloze (samen)zang en fantastische, zij het spaarzame, muzikale vormgeving. Het fijne Valley Of Tears is het enige nummer dat bekend is want het werd door Solomon Burke gecoverd. Straks, als ook het tweede en derde deel van deze serie uitgebracht zijn, kan een ieder een eigen verzameling van de beste van de 48 nummers samenstellen. Voor mij horen Johhny Dear, Mighty Good Book, Chinatown, Apachicola, Strange Isabella, Little Luli en nog een stuk of vijf andere songs van dit album daar zeker toe.
Boots No.2: The Lost Songs, Vol 1 is alleen digitaal verkrijgbaar.
07/08/2020 Permalink
Mooi! Gerijpt.